Praktyka artystyczna Michała Budnego jest oryginalnym połączeniem idealizmu i minimalizmu. Budny jest niezmiennie zainteresowany tworzeniem wizualnych ekwiwalentów dla podstawowych pojęć i relacji warunkujących nasze funkcjonowanie w przestrzeni społecznej i fizycznej. Obiekty i instalacje, których jest autorem, są jednocześnie materializacją emocji, a cechuje je szczerość i imponująca zwięzłość.
Wystawa „Żaden” jest kolejną, radykalną wypowiedzią Budnego, której wektor skierowany jest tym razem ku górze: „w przestrzeń, z dala od ziemskich spraw, drobiazgów – od codzienności i wszystkiego tego, co przytłacza i odwraca od tego, co ważne”. Słowa artysty odnoszą się w szczególności do pracy z cyklu „Piony”. Trzymetrowej wysokości smukła kolumna, która niczego nie wspiera, a jedynie wskazuje kierunek, jest pełnym rzeźbiarskiej esencji credo: forma bez idei jest martwa. Tytuł wystawy, zainspirowany wierszem Samuela Becketta, podkreśla humanistyczny wymiar tych prac. Są one nieustanną negocjacją przestrzeni pomiędzy indywidualnymi bytami – rzeźbiarskimi i ludzkimi.
Sposób pracy artysty z materiałem kojarzyć się może z metodą znaną z minimal artu. Obiekty powstają w drodze obróbki mechanicznej według wykonanych przez artystę prostych rysunków. Sam materiał ma tu zasadnicze znaczenie, nie tylko plastyczne, ale i metaforyczne. Papier, guma, drewno, płótno, metal – tworzywa pochodzenia organicznego – opisują takie jakości i napięcia jak: ciepło, twardość, zwartość, ciężar, elastyczność, wrażliwość, tymczasowość. Wszystkie je można traktować jako właściwości formalne, ale też odnoszące się do ludzkich cech i relacji. Sensem tych przestrzennych dywagacji jest tworzenie swoistego słownika materialnych gestów, które pozwalają w nowy, inspirujący sposób myśleć o ładzie i porządku, zarówno w znaczeniu filozoficznym, jak i całkowicie przyziemnym, dosłownym.
Od czasu ostatniej wystawy Michała Budnego w Rastrze w 2015 roku zatytułowanej „Korona” artysta brał udział między innymi w wystawach ” La memoria finalmente. Arte in Polonia 1989-2015″ w Modenie, „Just so stories” w Wiedniu i „Późna polskość” w CSW Zamek Ujazdowski. Miał też indywidualne prezentacje w Zurychu, Sztokholmie oraz Pradze. Na rok 2020 zaplanowana jest wspólna wystawa Budnego z Vittorio Santoro „Sculpture / Sculpture” w Kunstmuseum w Lucernie.
(materiały prasowe)