Do udziału w wystawie Petit zaproszenie przyjęli artyści związani z poznańskim środowiskiem artystycznym, reprezentujący rozmaite media, formy wypowiedzi i języki artykulacji artystycznej: Natalia Brandt, Natalia Czarcińska, Diana Fiedler, Mikołaj Garstecki, Anna Goebel, Jerzy Hejnowicz, Valeriia Ianichek, Paweł Kaszczyński, Jarosław Kozłowski, Ewa Kulesza, Hanna Łuczak, Andrzej Pepłoński, Mikołaj Poliński, Paweł Polus, Alicja Rybkowska, Jarosław Szelest, Dorota Tarnowska-Urbanik.
W przestrzeni Galerii im. Jana Tarasina zobaczymy prace na papierze, prace z tekstem i bez, prace przygotowane na wystawę i te odnalezione w prywatnych archiwach; prace w wersji i skali petit i te, które z tą skalą prowadzą dyskretną grę. Z fragmentów, z pospiesznych zapisów, lapidarnych wypowiedzi i 17 idei powstała wystawa pełna sprzeczności, która może być takim wyjątkowym wizualnym lapidarium pełnym istotnych i ważnych – choć w małej skali – komentarzy i przypisów do współczesności.
Przymiotnik PETIT w języku francuskim znaczy mały. W typografii to mała – ośmiopunktowa – wielkość czcionki drukarskiej, którą składa się treści „mniejszej” wagi, na marginesie tego, co „ważne”. Pozornie błahe przypisy i didaskalia ukrywają, maczkiem zapisane, niczym w dokumentach bankowych, treści ryzykowne…
„Brylant jest za mały, lepiej zapiszmy to PETITEM albo nawet większym pismem”. (Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny)
Jak pisze Kornel Makuszyński w Notatkach drukowanych petitem ze zbioru felietonów Kartki z kalendarza: w takim zakątku gazety można było znaleźć przed kilku dniami petitem wydrukowaną wiadomość:
„W kawiarni zastrzeliła się tancerka nieznanego nazwiska. Liczna publiczność, zgromadzona w lokalu, niczego nie zauważyła, jazz band zagłuszył i łoskot strzału, i upadek martwego ciała”.
Andrzej Pepłoński