Obszary sztuki to tereny, które jako artyści chętnie porównujemy do olbrzymiej krainy, gdzie czuje się swobodę i wolność. Wtedy to, wzrasta zdolność widzenia tych samych rzeczy w świetle nowych doświadczeń, przeżyć i przemyśleń. Wtedy też, jak zioła i kwiaty na olbrzymim pastwisku pachnie odkrywczość, ujawniająca się w gęstości farb, temperaturze barw, w metaforze, w deformacji lub idealnym porządku fragmentów naszego i nie naszego świata.
Artysta chce podążać indywidualnym szlakiem, aby w każdym akcie tworzenia, wyczerpać siebie z zachłanności poszukiwania, otwartości, zaangażowania i pasji. Zwieńczeniem eksploatacji siebie są na ogół ludzkie dzieła, odbijające się w ściszonym strumieniu płynącego czasu, w którym współczesność albo rozpozna, albo nie, znaczenie i głębie artystycznego przekazu. Jakkolwiek rozpoznanie znaczenia prac naszych, pozostawiamy dociekliwemu odbiorcy, jednakże warto tu przywołać znamienną myśl Franza Kafki iż „twórczość jest zawsze ekspedycją w kierunku prawdy”, której jako artyści, mimowolnie pragniemy zawsze się chwytać.
Ewa J. Partyka sekretarz Wielkopolskiego Związku artystów Plastyków.
