Ta wystawa to spotkanie prawdziwie ponadpokoleniowe, pokazujące w sposób bardzo dobitny, że podobne kwestie mogą zaprzątać artystów z różnych pokoleń i środowisk. Można rzec, że to naprawdę spotkanie poza czasem, poza liniowym porządkiem sztuki.
Andrzej Gieraga, artysta urodzony w 1934 roku tworzący i uczący się w kręgu łódzkiego konstruktywizmu oraz Urszula Madera urodzona w 1995 roku absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych; w języku abstrakcji geometrycznej poszukująca odpowiedzi na pytanie - czym jest sztuka?
Choć tę dwójkę artystów dzieli ponad pół wieku to w ich pracach obecne są elementy wspólne, wchodzące ze sobą w spójny intrygujący dialog. Gieragę i Maderę przede wszystkim cechuje posługiwanie się takimi samymi środkami artystycznego wyrazu takimi jak: światło, kolor oraz geometria. Geometria, która w tym przypadku w sposób szczególny umożliwia im na subtelne przekraczanie granic malarstwa i zwrot ku przestrzenności i trójwymiarowości czego materializacją są kompozycje o charakterze reliefowym.
Trzeba przyznać, że takie artystyczne spotkania nie są wcale częste. Mody i estetyki się zmieniają, ale równocześnie bywa tak, że kogoś łączy z kimś innym, inny poza wiekiem kod wartości, które oczywiście, że są przemijalne, ale zarazem mogą być wspólne.
Należy poszukiwać zmienności, chyba, że pojawia się nieoczekiwanie taka wspólność, która przekreśla i wiek, różnice doświadczeń i kod pokoleniowy czy akademicki, o estetycznym nie wspominając. To właśnie są koincydencje, to są wspólności i to niezamierzone całkowicie.
