Na wystawie Wojciech Sadley / Franca Sonnino: Imaginary Conversation/ Konwersacja Wyobrażona w Ciacek Gallery po raz pierwszy zaprezentowana zostanie twórczość włoskiej artystyki Franci Sonnino (Rzym, 1932) obok prac nestora polskiej szkoły tkaniny Wojciecha Sadleya (Lublin, 1932–2023, Warszawa). Wystawa kuratorowana przez Małgorzatę Ciacek i Elenę Caslini przygląda się złożonym, choć nie zawsze oczywistym relacjom między praktykami artystycznymi obu twórców, podkreślając ich wspólne tematy i formalne zbieżności. Na ekspozycji zobaczyć będzie można wczesne prace obojga artystów z lat 60.–80. XX wieku.
Choć Wojciech Sadley i Franca Sonnino nigdy się nie spotkali, ich ścieżki artystyczne wykazują zadziwiające podobieństwa. Oboje rozpoczęli jako malarze, by z czasem zwrócić się ku tkaninie jako medium służącemu eksploracji tematów pamięci, cierpienia i transcendencji. Urodzeni w tym samym roku – Sadley w Lublinie, Sonnino w Rzymie – oboje doświadczyli traum II wojny światowej, co pozostawiło trwały ślad w ich twórczości. Sonnino, włoska artystka pochodzenia żydowskiego, pozostawała pod silnym wpływem Marii Lai i odegrała istotną rolę w przekształceniu tradycyjnych, domowych technik – takich jak tkactwo, szycie czy szydełkowanie – w język kobiecej świadomości i emancypacji. Sadley natomiast wypracował głęboko osobisty stosunek do sztuki tekstylnej, odrzucając konwencjonalne kategorie poprzez tworzenie „paratekstylnych” lub „antytekstylnych” prac – dzieł, które podważają pojęcie rzeźby.
Pomimo różnic w skali – delikatne, małoformatowe dzieła Sonnino kontrastują z monumentalnymi kompozycjami Sadleya – oboje artyści używali tkaniny, by przekraczać tradycyjne granice, w nowatorski sposób wchodząc w przestrzeń i wyrażając wspólne dążenie do prawdy o człowieku oraz duchowej głębi.
Galeria Ciacek składa serdeczne podziękowania Chiarze Manca za wsparcie w realizacji tego projektu.
Wystawie towarzyszy tekst autorstwa Eleny Caslini, pomyślany jako wyobrażona rozmowa pomiędzy Sadleyem a Sonnino, oparty na istniejącej literaturze i oryginalnych cytatach obu artystów.
kuratorki: Małgorzata Ciacek, Elena Caslini
Fotografia u góry: Wojciech Sadley, Psalmus, 1985
Franca Sonnino, Smagliature, 1978
Wojciech Sadley, Psalm No 16, 1982
Franca Sonnino, urodzona w 1932 roku, to wybitna włoska artystka, która na nowo zdefiniowała język sztuki tkaniny w drugiej połowie XX wieku.
Wykształcona w Rzymie, szybko zdobyła uznanie i została jedną z kluczowych postaci sztuki wspólczesnej. Jej sztukę wyróżniają rzeźbiarskie formy stworzone z bawełnianych nici i metalowego drutu.
Subtelne, a zarazem konstrukcyjnie złożone dzieła Sonnino zacierają granice między rysunkiem, rzeźbą a tkaniną. Dzieła Sonnino, głęboko osadzone w tradycji włoskiego abstrakcjonizmu, badają relacje między linią, przestrzenią i światłem. Każda praca staje się rysunkiem w przestrzeni — dynamiczną grą napięcia i otwartości, objętości i pustki.
Dzięki swojemu minimalistycznemu, a jednocześnie ekspresyjnemu językowi, artystka pozwala niciom przekroczyć ich materialne ograniczenia, przekształcając je w medium cichej refleksji oraz poetyckiego dialogu z otoczeniem.
Prace Sonnino były prezentowane na licznych wystawac
Wojciech Sadley (1932-2023)
Powojenny artysta wizualny, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W jego twórczości szczególne miejsce zajmuje sztuka włókiennicza. Przyczynił się do sukcesu i rozwoju Polskiej Szkoły Tkaniny, a jego działania i podejście uczyniły z tkaniny artystycznej autonomiczne dzieło sztuki o walorach rzeźbiarsko-przestrzennych. Zaczęła ona być postrzegana nie tylko jako dziedzina rzemiosła, ale stawiano ją na równi z malarstwem, rzeźbą, czy architekturą.
W pierwszej połowie lat 60. artysta eksperymentował z tkacką materią, dzięki czemu jako pierwszy w Polsce posługiwał się terminem ,,technika własna”. W swoich pracach artysta wykorzystuje różnorodne materiały: jedwab, skóry zwierzęce, sizal, elementy drewniane i blaszane. Bogactwo form niejednokrotnie odnosi się do ich znaczenia symbolicznego - wiele z nich to refleksja na temat cierpienia, przemijania, nieuchronności śmierci, a także związanych z nią antycznych rytuałów i zmartwychwstania.
Prace Wojciecha Sadleya znajdują się licznych zbiorach muzealnych w Polsce i na świecie, takich jak: Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Galeria Arsenał w Białymstoku, Muzeum Śląskie w Katowicach, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Toms Pauli Foundation w Lozannie, Stedelijk Museum w Amsterdamie oraz w Museum Bellerive w Zurychu.
Artysta jest laureatem wielu krajowych i zagranicznych wyróżnień, nagród i odznaczeń, wystawiał swoje prace m.in. w Lozannie na kilku edycjach Międzynarodowego Biennale Tkaniny Artystycznej, Biennale w São Paulo, Galerii Alice Pauli w Lozannie, Museum of Modern Art oraz Muzeum Solomona Guggenheima w Nowym Jorku, Camden Art Center w Londynie, Musée d’Art Moderne de la Ville w Paryżu.