Na każdym z naszych wspólnych spotkań - a raczej, jak to artysta ma w zwyczaju określać: na każdej wspólnej biesiadzie artystycznej - poruszany był temat wystawy i tego jak bardzo chciałybyśmy pokazać twórczość artysty, którego cenimy od lat. Kiedy zapytałam Pana Włodzimierza czego mu najbardziej brakuje w dotychczasowej wystawienniczej historii odpowiedział: “Wszyscy oczekują ode mnie czegoś wyskokowego, a ja bardzo pragnę w końcu zwykłej wystawy”. Tak właśnie powstała nasza wystawa: prosta, wrażliwa, liryczna i - na tyle ile twórczość Pawlaka pozwala - daleka od odniesień politycznych. Skupia się na niedosłowności: artysta obrazami zadaje pytania, ale nie daje bezpośrednich odpowiedzi, dopełnia je natomiast własną poezją. Prezentujemy nieoczywiste zestawienie cyklu Kwiatów oraz Konstrukcji wraz z rzeźbami i wierszami Włodzimierza Pawlaka, za którym idzie silny, uczuciowy przekaz. Zbiór niepublikowanych dotąd obrazów mieści się w aktualnym nurcie malarskiego procederu Pawlaka i jest konsekwencją jego artystycznych poszukiwań.
Pierwsze skojarzenia, jakie nasuwają się po zetknięciu z twórczością i osobowością Włodzimierza Pawlaka to prawda, humor, ironia, wrażliwość, gościnność, talent i upór. Jak twierdzi, ze sztuką był związany od dziecka, a właściwie od momentu, kiedy ojciec pozwolił mu pomalować bramę i furtkę domu rodzinnego na zielono. Ta przewrotna wypowiedź, choć brzmi ironicznie, wynika raczej ze szczerości i przypomina jak niełatwą drogę musiał przejść, by stać się jednym z najciekawszych, współczesnych artystów. To błyskotliwy twórca, którego działania wymykają się dawniejszej, ale i współczesnej krytyce. Nieodłącznym elementem działań, tyle intelektualnych co spontanicznych, jest dom w Korytowie, w którym artysta realizuje utopię życia na uboczu, bez reszty podporządkowanego sztuce. Słucha Wysockiego, czyta Derridę, inspiruje się Strzemińskim i Malewiczem, cytuje Norwida, podziwia Rajmunda Ziemskiego i najszczerzej wspomina Sempolińskiego, a to wszystko w akompaniamencie cygańskiej muzyki. Rzeźbi intelektualnie we wszystkim co mu wpadnie w ręce, w malarstwie, w poezji, w muzyce. Przewrotność i różnorodność jego sztuki zdaje się nie mieć granic. Wystawa stara się spoić ten artystyczny temperament i wzbudzić refleksje nad wrażliwą ekspresją tego twórcy.
Daria Niedzielak
Włodzimierz Pawlak urodził się w 1957 roku w Korytowie, gdzie mieszka i pracuje do dzisiaj. Ukończył Zespół Szkół Zawodowych w Grodzisku mazowieckim. Zainteresowania plastyczne rozwijał w Ognisku plastycznym w Grodzisku Mazowieckim pod kierunkiem Marii Aust, wnuczki Józefa Chełmońskiego. W latach 1980-1985 studiował w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, a dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. Artysta wywodzi się ze słynnej Gruppy - “nowych dzikich” polskiego malarstwa w latach 80. Wtedy jego sztuka odpowiadała na polityczno-społeczne uwikłania czasu stanu wojennego. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Od 1986 roku zaczął wykładać na macierzystej uczelni, uzyskując tytuł doktora habilitowanego. W 1990 roku zdobył Grand Prix festiwalu malarstwa Cagnes-sur-Mer. Otrzymał medal imienny w kategorii Sztuki Plastyczne Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w 2009 roku za wystawę Włodzimierz Pawlak. Autoportret w powidokach w warszawskiej Zachęcie. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za 2017 rok. Prace artysty znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji wystawienniczych w Polsce oraz w kolekcjach prywatnych. Aktualnie jego prace możemy oglądać na wystawie w Zamku Królewskim “Nowosielski i inni”, na wystawie “Nowa ekspresja” w CSW w Toruniu oraz w Muzeum Narodowym w Krakowie “Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL”
Linia kredką II / Kwiaty w przewracającym się wazonie, 2009/2019, kredka, olej / płótno, 70 x 50 cm
Kwiaty w wazonie XII, 2007, gwoździe, drewno, 33 x 12 x 13 cm
Kwiaty w zielonym wazonie, 2012, olej / płótno, 50 x 46 cm