Wystawa pt. „Włocławski Alfabet Sztuki. Plastyka w włocławska II poł. XX w. ze zbiorów MZKiD” prezentuje wybrane dzieła artystów tworzących w mieście i regionie na przestrzeni od 1945 do 2000 r. Druga połowa XX w., to czas największego rozwoju i rozkwitu plastyki we Włocławku. Jego początek wyznacza pierwsza powojenna wystawa sztuki we włocławskim Domu Kultury w kwietniu 1945 r.
Pomimo ożywionej działalności kulturotwórczej Muzeum Kujawskiego, Włocławskiego Oddziału ZPAP, Biura Wystaw Artystycznych oraz Dobrzyńsko-Kujawskiego Towarzystwa Kulturalnego, w środowisku włocławskim nigdy nie wykształcił się nurt czy tendencja plastyczna, która byłaby charakterystycznym elementem łączącym twórców. Interesujące dążenie do wzajemnego wsparcia i wspólnego prezentowania dzieł zaznacza się już w początkach kształtowania się Grupy Kujawskiej, najstarszej formacji zrzeszającej artystów. Pozostawienie dużego pola do indywidualnego rozwoju plastyków umożliwiło i utrwaliło zróżnicowanie stylistyczne środowiska.
Utworzenie województwa włocławskiego spowodowało także zmiany w określeniu obrębu terytorialnego środowiska plastycznego. Do 1976 r. ograniczało się ono do obszaru miasta Włocławka. Zdarzało się, iż dołączali do niego nieliczni reprezentanci Lipna czy Ciechocinka. Dopiero reorganizacja struktur administracyjnych Polski doprowadziła do otwarcia na twórców z terenu Kujaw wschodnich i ziemi dobrzyńskiej.
Wystawa „Włocławski alfabet sztuki” prezentuje prace artystów czynnych w środowisku włocławskim w czasie 1945–2000, opierając się o kolekcję własną Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Jest ona nie tylko ekspozycją ukazującą szerokie spektrum tematów, technik, stylistyki i języka plastycznego grona silnych indywidualności artystycznych, ale także przyczynkiem do podejmowania kolejnych szeroko zakrojonych badań nad obrazem sztuki w II poł. XX w., w środowisku włocławskim.
(materiały prasowe)