Eutierria to poczucie jedności z florą i fauną Ziemi. Pojęcie to wprowadził filozof środowiskowy Glenn A. Albrecht w Earth Emotions: New Words for a New World. Publikacja stanowi odpowiedź na potrzebę zaistnienia słów, które nazywałyby emocje odczuwane wobec natury w obliczu kryzysu antropocenu. Albrecht opisuje w niej również ideę symbiocenu, czyli nowej ery, która miałaby polegać na równości, wzajemnym wsparciu oraz koegzystencji wszystkich istot żywych. Tego typu założenie integralności występuje od setek tysięcy lat pośród społeczności zbieracko-łowieckich.
Obecnie uważa się, że model zbieracko-łowiecki to najzdrowszy i najbardziej zrównoważony tryb życia jaki obserwowano. Co również charakterystyczne dla tych społeczności to szczególna więź z naturą wynikająca z przekonań animistycznych. Uznawanie wszystkich istot fauny i flory za posiadające duszę, niesie za sobą w konsekwencji szacunek oraz równoprawność. […] Zgodnie z założeniami ekopsychologii opisanej przez Theodore’a Roszaka dąży ona „do odkrycia na nowo, u funkcjonalnie „zdrowych” dorosłych, tej animistycznej jakości doświadczenia, z którą rodzi się dziecko.” Przedstawione na wystawie prace skupiają się wokół wspomnianej animistycznej jakości. Dotykowe instalacje, interaktywne obiekty audiowizualne oraz soniczne rzeźby zapraszają odbiorców do postrzegania wieloma zmysłami i rozbudzenia ciekawości. Swoją estetyką nawiązują do kultur zbieracko-łowieckich, a ich forma wynika z osobistego doświadczenia eutierri. Materiały wykorzystane do wykonania prac pochodzą z rynku wtórnego, recyklingu lub są zupełnie biodegradowalne.
Wiktoria Dobrowolska – (ur. 1997) dyplomantka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, tworzy instalacje i obiekty inspirowane instrumentologią oraz dziką naturą.
Wystawa stanowi część praktyczną pracy dyplomowej magisterskiej wykonanej pod kierunkiem prof. Wojciecha Zubali (część główna) oraz dr Pawła Mysery (aneks).