Zatrzymanie biegu wydarzeń. Utrzymanie jak najdłużej uczucia poruszenia. Wyczekiwanie zakończenia historii. Cliffhanger, czyli zawieszenie akcji w chwili największego napięcia, to wymyślony na potrzeby powieści w odcinkach – a stosowany dziś w wielu dziedzinach – zabieg, który ma utrzymać zainteresowanie w świecie, w którym nadmiar jest normą. Dzięki temu wyczekujemy kolejnego sezonu serialu, kupujemy następną książkę z serii czy przeczekujemy cierpliwie długie ciągi reklam w trakcie oglądania filmów. Odczucie niewiadomej wydaje się ekscytujące i pobudza wyobraźnię. W ostatnim jednak czasie cliffhangery przeniosły się ze świata rozrywki do świata realnego, a uczucie zawieszenia i wielkiej niewiadomej coraz rzadziej kojarzy się z ekscytacją, częściej budzi niepokój i frustrację. Wyczekujemy końca historii, ale kiedy ten już przychodzi, liczymy na kolejne zwroty akcji.
„Cliffhanger” to prace z najnowszych projektów Weroniki Gęsickiej – „Holiday”, „Cocoon” i „Smash”, oparte na archiwalnych fotografiach z banków zdjęć. Stanowią próbę uchwycenia napięć i lęków, z którymi musimy się obecnie zmierzyć. Doniesienia o kolejnych zagrożeniach i niezbyt optymistycznych przewidywaniach na przyszłość powodują, że zaczynamy przeczuwać koniec rzeczywistości, jaką znamy. Na sielankowych obrazach, które budują znaczną część naszego uprzywilejowanego świata, zaczynają pojawiać się rysy. Nie jesteśmy już w stanie dłużej funkcjonować w wykreowanej sztucznie rzeczywistości, gdzie wszystko, od wizerunku po sposób spędzania wolnego czasu, musi być perfekcyjne.