Tytuł wystawy, zaczerpnięty z notatki artystki, można uznać za prowokację. Jakim cudem coś tak materialnego jak rzeźba ma być czymś tak efemerycznym jak wydarzenie, do tego intelektualne? Twórczość Wandy Czełkowskiej to próba przemodelowania tradycyjnych własności medium rzeźbiarskiego aż do tak radykalnego stanu jak znikanie samego obiektu (czy możliwe jest uchwycenie w rzeźbie znikania?). Artystka poza materialnym aspektem rzeźby badała też jej możliwości performatywne, czyli to, jak działa czy też – co zawarte w tytule – jak się wydarza. Czełkowska prowokowała fundamentalne pytania i przez swoją bezwzględną i radykalną praktykę twórczą zbliżała się do nieoczywistych odpowiedzi.
Artystka przyglądała się też aktom przemocy – jej głowy są zdeformowane, szczelnie zasłonięte i związane sznurem, przepołowione, atakowane. Czełkowska bezkompromisowo badała mediatyzację przemocy – prekursorsko zgłębiając możliwości jej reprezentacji, ale też afekty towarzyszące jej oglądaniu. W erze kompulsywnego namnażania się medialnych obrazów przemocy pytania, jakie Czełkowska formułowała w swojej twórczości, stają się niepokojąco bliskie i aktualne.
Wystawa w Galerii Arsenał w Białymstoku jest próbą uchwycenia tej efemerycznej czy też wydarzeniowej i intelektualnej aury rzeźb Wandy Czełkowskiej
Kurator: Michał Łukaszuk.