Wystawa C.T. Jaspera i Joanny Malinowskiej pod przewrotnie brzmiącym i zapożyczonym od dzieł Bronisława Malinowskiego tytule: „W SPOŁECZNOŚCI DZIKICH”. skupia się na problematyce osobistych i zbiorowych mitów, potrzebie tworzenia i znajdowania momentami cienkich jak włos pomostów pomiędzy prawdą historyczną, a indywidualnym bądź grupowym pragnieniem osadzenia własnej subiektywności w kontekście większych i szeroko rozumianych historycznych narracji.
Pożyczając tytuł od legendarnego antropologa i badacza kultur niezachodnich, którego naukowy obiektywizm i reputacja zostały poniekąd zachwiane pośmiertną publikacją kontrowersyjnego „Dziennika w ścisłym znaczeniu tego wyrazu”, artyści uwalniają samych siebie od aspiracji do rozmowy o niepodważalnych prawdach i wręcz koncentrują się na nucie potencjalnego fałszu.
Głównym elementem wystawy są dwa, udające historyczne, lecz w rzeczywistości współcześnie wykonane obrazy, przedstawiające spotkanie Tadeusza Kościuszki z przywódcą rdzenno-amerykańskiego narodu Miamsów i słynnym strategiem, Małym Żółwiem (Mihšihkinaahkwa). Pojawiająca się podwójnie, jak zniekształcone lustrzane odbicie, scena rodzajowa wymiany darów pomiędzy legendarnymi wodzami różni się detalami w historycznych przekazach. Nie tylko nie wiadomo czy owo spotkanie w rzeczywistości się wydarzyło, ale brakuje ścisłego potwierdzenia czy Mały Żółw (Mihšihkinaahkwa) od Kościuszki otrzymał dwa pistolety (z dygresją by użyć ich przeciwko pierwszej osobie, która spróbuje odebrać mu wolność) czy okulary bądź lornetkę, które pozwolą przejrzeć Małemu Żółwiowi (Mihšihkinaahkwa) na oczy. Równie niepewny jest fakt czy występujący w nieadekwatnym, lecz łatwo rozpoznawalnym mundurze Kościuszko, otrzymał w zmian fajkę czy tomahawk.
C.T. Jasper i Joanna Malinowska, wywodzący się z Trójmiasta artyści, dzielą swoje życie pomiędzy Nowym Jorkiem a Gdynią. Przez wiele lat pracowali indywidualnie, biorąc udział w licznych wystawach indywidualnych i grupowych w Stanach Zjednoczonych i Europie, obecnie koncentrują się głównie na tworzeniu wspólnych projektów. Ich twórczość oscyluje wokół zagadnień tożsamości narodowej i jej paradoksów, postrzeganych poprzez eksperymentalno-antropologiczny filtr. W 2015 roku reprezentowali Polskę na Biennale Sztuki w Wenecji pokazując instalację wideo: Halka/Haiti 18°48’05”N 72°23’01. W 2015 roku, łódzkie Muzeum Sztuki gościło wystawę Związki rozwiązki podsumowującą wspólny i indywidualny dorobek Jaspera i Malinowskiej. Jednym z ostatnich projektów Jaspera i Malinowskiej jest instalacja dźwiękowa Kanarek Cesarza, prezentowana w ramach programu sztuki w miejscach publicznych przez nowojorską High Line, a także w Centre Pompidou Metz. Prace dwójki artystów znajdują się w wielu prywatnych i muzealnych kolekcjach w Polsce i na świecie.
(materiały prasowe)