Wystawa Tomasza Opani jest szóstą z cyklu indywidualnych prezentacji artystów w projekcie kuratorskim Marcina Mierzickiego pod wspólnym tytułem „Sytuacja jest doskonała”. Projekt został zainicjowany w ub. roku i jest realizowany na zaproszenie Galerii Entropia w kontekście 35-lecia jej działalności.
Nic nie robię nic
„Nic nie robię nic”, to podtytuł, pretekst albo motto wystawy, którą przygotowuję na zaproszenie Marcina Mierzickiego. Będzie to kolejna z cyklu wystaw zatytułowanych „Sytuacja jest doskonała”. To nic nie robienie jest opisem stanu w jakim się obecnie znajduję. Jest to jakieś rozleniwienie, niechęć do pracy i zmęczenie. Przyznaję, że nie jestem w stanie ciągle gonić, nadrabiać, publikować i zaskakiwać super aktywnością. Jest mi potrzebny stan pomiędzy. Bezruch w oczekiwaniu na nowe bodźce, które nie wiadomo kiedy i jak się objawią. Pech chciał, że przypadł on na moment w którym musze określić co będzie materią wystawy, a jedyne co teraz robię, to czekam i staram się być uważnym, w międzyczasie gotując i prowadząc prace remontowe w pracowni. Remont się posuwa a to w czym osiągnąłem pewien poziom mistrzostwa to na pewno tycie. Nie jestem z tego specjalnie zadowolony, ale jest to konkretny i liczony w kilogramach wynik. Co do wystawy to nie wiem. Jest jeszcze trochę czasu i zobaczymy co przyniesie los.
Tomasz Opania
Tomasz Opania, urodzony w 1970 r. w Gliwicach. Dyplom z rzeźby zrealizował w 1994 r. w PWSSP we Wrocławiu. W 1993 r. otrzymał stypendium Ministra Kultury i Sztuk, a w 1994 r. stypendium Rządu Konfederacji Szwajcarskiej dla młodych artystów. W latach 1994–96 studiował w ÉSAV w Genewie. Od 1996 roku zatrudniony w ASP we Wrocławiu, gdzie prowadzi Pracownię Sztuki w Przestrzeni Publicznej. Zajmuje się rzeźbą, instalacją, performance’em, działaniami w przestrzeni publicznej, projektowaniem i wdrażaniem nowych formatów prezentacji sztuki (CHWILÓWKA, WROCŁAW- WEJSCIE OD PODWÓRZA). Buduje obiekty, wynalazki, „narzędzia sztuki”, maszyny lub przyrządy służące do aktywnego odbioru, wykorzystując różne techniki, bądź współpracując z fachowcami. Są to rzeźby partycypacyjne, angażujące widza i/lub zmuszające go do przyjęcia prognozowanej postawy. Realizuje również atrybuty, które wykorzystuje w wystąpieniach na żywo. Swoje prace traktuje jako komentarz do aktualnych zdarzeń i otaczającej go rzeczywistości. Interesuje go polityka oraz społeczeństwo. Zrealizował kilkanaście wystaw indywidualnych i brał udział w wielu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
kurator: Marcin Mierzicki