Wiodącym tematem wystawy jest trudna pamięć i traumatyczna przeszłość, zarówno w wymiarze historycznym, jak i osobistym, które znalazły swój wyraz w twórczości Tadeusza Kantora. Uwspółcześniając wątki trudnej przeszłości obecne w twórczości Kantora, kuratorzy wystawy zadają także pytanie o niepewną przyszłość. Zaprezentujemy w większości nie pokazywane dotąd na stałej ekspozycji obiekty i kostiumy ze spektakli Teatru Cricot 2. Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć m.in. Wielki ambalaż końca XX wieku ze spektaklu „Nigdy tu już nie powrócę” oraz Barykadę z „Niech sczezną artyści”.
Kuratorzy wystawy szukają odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób bieg historii wpłynął na twórczość artysty oraz jak determinuje rozwój sztuki w ogóle, a także badają w jaki sposób sztuka naznaczona zagrożeniem może być wystawiana dzisiaj. Uwspółcześniając wątki trudnej przeszłości obecne w twórczości Kantora, kuratorzy wystawy zadają także pytanie o niepewną przyszłość. Wystawie towarzyszą audioprzewodniki z komentarzami kuratorów wystawy oraz narracjami aktorów Teatru Cricot 2. Subiektywne ścieżki zwiedzania zachęcają do krytycznego odbioru sztuki, podkreślają performatywny charakter ekspozycji i tworzą wielogłos opowieści o trudnej przeszłości. Wystawa jest dostępna dla osób z niepełnosprawnościami i dla osób Głuchych. Towarzyszy jej program wykładów, oprowadzań, warsztatów teatralnych, szkoleń dla nauczycieli oraz spotkań dla seniorów. Głównym punktem odniesienia wszystkich tych aktywności jest historia, tożsamość i pamięć.