Bodźcem do podjęcia tematu koloru było dla artysty doświadczenie panoszącego się po ścianach, współczesnego malarstwa (często młodego), którego nastawienie wobec koloru wydawało się przyjmować posthistoryczny charakter. Szeroko przyjęta teoria kolorów oraz zaskakująco popularna psychologia barw jawią się jako niepodważalnie słuszne, przy czym, jak mogłaby to sugerować historia, ich zasadność nie jest wcale tak oczywista. Temat rodzi wiele uniwersalistycznych pokus. Liczne dziedziny, które go podejmują, mają tendencję do zamykania się we własnych bańkach. Brak dialogu między głęboko wyspecjalizowanymi dyscyplinami prowadzi do nierzetelnych badań oraz wniosków – kwestia koloru jest bynajmniej nierozwiązana.
Celem projektu Szymona Osińskiego jest stworzenie alternatywnego systemu kulturowego odczytu barw, a w kontekście wystawy w Wozowni – przedstawienie wstępnych założeń tegoż systemu. W ujęciu artysty: „Kolor nie jest brany pod uwagę jako potencjalne medium kreowania nowych znaczeń ani też przesuwania znaczeń dotychczasowych. Wchodzę w spór z dotychczasowym jego postrzeganiem. Budując osobny kontekst, oczekuję uzyskania przez barwę pewnej autonomii. Zakładam a priori, że kolor jest odczytywany przede wszystkim poprzez pryzmat kultury, zatem jako tkanka informacyjna (język) nie posiada inherentnych znaczeń”.
Sam tytuł „Mitopeja koloru” wiąże się ze zjawiskiem obecnym w literaturze okresu romantyzmu, polegającym na celowym przejmowaniu wątków mitologicznych i tworzeniu na ich podstawie fikcyjnych motywów literackich, zwanych motywami mitopeicznymi. Współcześnie mitopeizacja dotyczy nie tylko literatury, ale także np. filmów czy gier komputerowych.
Pojęcie mitopei w tytule wystawy Szymona Osińskiego tłumaczy i zarazem uwydatnia subiektywność prezentowanego przez niego świata. Jak artysta wskazuje: „Podjęcie się stworzenia mitopei jest kompromisem, potrzebnym dla uzyskania czytelności stworzonego przeze mnie systemu kulturowego odczytu barw”.
Szymon Osiński – jeszcze desperacko młody, studiuje Mediację Sztuki na wrocławskiej ASP. Nieograniczony jednym medium, najchętniej wraca do malarstwa, coraz częściej wychodzi w przestrzeń. Zafascynowany światem kolorów, historią pigmentów, symboliką barw oraz sposobem ich percepcji i oddziaływania. Zbyt skromny, aby dzielić się swoimi niezliczonymi osiągnięciami.
Artysta jest laureatem Nagrody Specjalnej Rektora UMK i Galerii Sztuki Wozownia dla najlepszej pracy studenckiej 12. Triennale Małych Form Malarskich.