W dniach 31 lipca – 15 sierpnia 2025 roku teren Zamku Książęcego 1313 w Niemodlinie ponownie stanie się miejscem twórczych działań artystów rzeźbiarzy. To właśnie wtedy odbędzie się III Międzynarodowy Plener Rzeźbiarski „NIEMODLIN 2025”, realizowany w ramach Europejskiego Parku Rzeźby A&A.
Ubiegłoroczna edycja wydarzenia spotkała się z bardzo pozytywnym przyjęciem. Artyści z Polski i Korei Południowej stworzyli wyjątkowe rzeźby, które dziś na stałe zdobią przestrzeń wokół zabytkowej budowli, przyciągając uwagę turystów i mieszkańców regionu. Dzięki nim park zyskuje wyjątkowy wymiar artystyczny i kulturowy, który wzbogaca się z każdym kolejnym rokiem.
Idea stworzenia międzynarodowego parku rzeźby ma swoje korzenie w 2011 roku – to właśnie wtedy w Pabianicach powstał jako jeden z pierwszych inicjatyw tego typu w Polsce, Europejski Park Rzeźby A&A. Inauguracyjny plener z udziałem artystów z Meksyku, Szwecji, Mołdawii, Włoch i Polski zaowocował powstaniem przestrzeni, która przez kolejne lata systematycznie się rozrastała. Obecnie w parku, położonym przy polu golfowym, można podziwiać 18 rzeźb. Na przestrzeni lat gościły tam również prace tak wybitnych twórców jak Magdalena Abakanowicz – jej instalacje „Mutanci” i „Głowa” przyciągnęły tłumy miłośników sztuki. Wyróżnieniem było również ujęcie parku w zestawieniu „10 najlepszych parków rzeźby w Polsce” przygotowanym przez tygodnik „Polityka”.
Pod koniec 2022 roku narodził się pomysł, by przenieść ideę parku rzeźby na teren Zamku w Niemodlinie – jednego z najstarszych i najcenniejszych historycznie zamków w Polsce, rozsławionego przez kultowe dzieło Jana Jakuba Kolskiego „Jaśminum”. Otaczający zamek park wraz z nieodległym arboretum w Lipnie tworzy spójną kompozycję krajobrazową o bogatej historii. Założony w stylu angielskim w XVIII wieku ogród kryje w sobie wiele wiekowych, imponujących drzew, które tworzą niezwykłą scenerię dla działań artystycznych.
Zamek Książęcy w Niemodlinie staje się zatem miejscem, gdzie historia spotyka się ze współczesną sztuką. Połączenie monumentalnej architektury, zieleni i ekspozycji rzeźb tworzy przestrzeń pełną znaczeń – otwartą, interaktywną i przyjazną dla wszystkich odbiorców. Szczególnego uroku nadaje jej obecność danieli, które zamieszkują park i towarzyszą odwiedzającym w kontemplacji dzieł sztuki, tworząc niepowtarzalną atmosferę – zarówno dla koneserów, jak i rodzin z dziećmi.
W sierpniu w parku pojawią się nowe rzeźby. Do tegorocznego pleneru, mimo zgłoszeń artystów z całego świata, zakwalifikowano twórców z różnych zakątków Polski. Ich dzieła zostaną odsłonięte 15 sierpnia podczas IV edycji EtnoFestiwalu na Zamku w Niemodlinie. Rzeźby powstają częściowo w pracowniach artystów i odlewni, a następnie zostaną ukończone i zainstalowane na miejscu. Mimo dużej swobody twórczej, uczestnicy pleneru mieli za zadanie inspirować się kontekstem zamku, jego otoczeniem oraz lokalną tożsamością kulturową. W trakcie ubiegłorocznej edycji odbiorcy mieli również szansę zapoznać się z modelem rzeźby autorstwa Norberta Sarneckiego, która zostanie odsłonięta podczas tegorocznego wydarzenia.
Artyści, którzy wezmą udział w wydarzeniu:
ZIEMOWIT FINCEK - POLSKA
RZEŹBA: „MARZANNA/MOKOSZ”
Artysta urodzony w 1988 roku w Kaliszu. W 2009 roku rozpoczął studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu, gdzie w 2014 roku uzyskał tytuł magistra i reprezentował uczelnię na wystawie „Najlepsze Dyplomy ASP” w Gdańsku. W 2011 r. studiował również w Accademia di Belle Arti w Wenecji. Jego twórczość to malarstwo olejne na nieregularnych podłożach – wielokątnych formatach, obiekty rzeźbiarskie i instalacje, powstające niekiedy bez wcześniejszych szkiców, w procesie organicznego i intuicyjnego tworzenia. W 2015–2016 zgłębił również techniki szkła i ceramiki na ASP we Wrocławiu, co rozwinęło jego interdyscyplinarny język wizualny. Od momentu dyplomu Ziemowit Fincek aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym – na przełomie lat prezentował wiele wystaw indywidualnych (m.in. „Polonia” w mia Art Gallery we Wrocławiu 2015, „Botanica” w Monako 2015, „Świętej Pamięci w Kosmosie” we Wrocławiu 2016) oraz brał udział w licznych wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą, takich jak „Krew‑Werk” w Warszawie (2016) czy „COMMUNITAS III” w Szwajcarii (2021). Jego dzieła funkcjonują jako wizualny dziennik uwarstwionych obserwacji – od kondycji człowieka i zmian środowiska, po pamięć i metafizyczną refleksję.
Rzeźba inspirowana jest bezpośrednio kulturą słowiańską, wierzeniami przedchrześcijańskimi. Obiekt przedstawia kobietę z rozłożonymi rękoma. Przez okres jesieni i zimy, przedstawia Marzannę - boginię śmierci. 21 marca zgodnie z tradycją, postać wypełniana jest słomą i suchymi trawami i kończąc okres zimy, podpalana. W tym momencie zaczyna się wiosna, narodziny bogini Mokosz, matki natury, żony Peruna. Dookoła pojawia się życie, kwitną kolorowe kwiaty, do których zlatują owady i motyle, a do otwartych dłoni Mokosz przylatują ptaki, które znajdują tam nasiona. Rzeźba Marzanny-Mokoszy na Zamku w Niemodlinie symbolizuje cykl życia, śmierci i odrodzenia – od zimowego kresu (Marzanna) do wiosennego początku (Mokosz). Łącząc w sobie postaci dwóch słowiańskich bogiń, nawiązuje do pradawnych tradycji i przypomina o rytmie natury. Umieszczona na tle historycznego zamku, staje się pomostem między dawną duchowością a współczesną refleksją nad przemijaniem i trwaniem. Symbolizuje również ochronę, tak jak Mokosz strzegła domostw i kobiet, tak rzeźba będzie symbolicznie "czuwać" nad zamkiem — w zależności od pory roku lub kąta światła — pogłębiając przesłanie cykliczności.
NORBERT SARNECKI - POLSKA
RZEŹBA: „MARZYCIEL”
Norbert Jerzy Sarnecki to artysta-rzeźbiarz urodzony 13 listopada 1974 roku w Kielcach. W 1994 r. ukończył kieleckie Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, uzyskując tytuł technika kamieniarstwa artystycznego. W 2001 roku z kolei obronił dyplom na poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby. W 2010 otrzymał stopień doktora sztuki w dziedzinie rzeźby. Specjalizuje się w tworzeniu dzieł monumentalnych, takich jak pomniki, rzeźby ogrodowe, fontanny, wykonuje również małe formy rzeźbiarskie. Pracuje w kamieniu, drewnie, brązie i tworzywach sztucznych. W swoich pracach ukazuje i utrwala z pozoru mało istotne chwile składające się na nasze życie i w przyjacielski, dowcipny sposób podejmuje „walkę” z materiałem tak, by zostały one dostrzeżone. Artysta ma na koncie udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych – Niemcy, Portugalia, Hiszpania, Dania, Szwecja, Chiny, Francja. Jest laureatem wielu nagród m.in. Stypendium Artystyczne Ministra Kultury RP, Brązowy Medal Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Nagroda Miasta Poznania za Pracę Doktorską czy Grand Prix w międzynarodowym konkursie Satyrykon.
Projekt „Marzyciel” powstał pod wpływem relacji medialnych o rozmaitych krytycznych zdarzeniach na świecie. W przypadku wojen, katastrof naturalnych lub innych nieoczekiwanych zdarzeń ratujemy to, co najważniejsze, czyli dzieci. Rzeźba przedstawia chłopca, który otulony w pośpiesznie narzucony zbyt duży płaszcz nie przestaje marzyć o lepszym świecie. Jest to afirmacja życia, mimo trudnego losu. Kolor rzeźby nawiązuje do światła księżyca, noc powinna przynosić spokój. Rzeźba również luźno nawiązuje do burzliwej historii Zamku i zrealizowanego marzenia, które przetrwało do dnia dzisiejszego.
PIOTR SOBCZYK „SOPIELAS” - POLSKA
RZEŹBA: „NIELOTY DWORSKIE”
Piotr Sobczyk „Sopielas” prowadzi pracownię w Lubinie, w której projektuje i wykonuje formy rzeźbiarskie z różnych materiałów – stali nierdzewnej, corten, drewna, ceramiki, szkła czy aluminium. Jako rzeźbiarz i architekt tworzy rzeźby plenerowe, elementy małej architektury, oraz formy kinetyczne – często inspirowane naturą i ruchem pogody – zarówno dla klientów indywidualnych, jak i przestrzeni publicznych, czy instytucji kultury. Twórca posiada również doświadczenie w scenografii teatralnej i graficznej, co znajduje odzwierciedlenie w jego precyzyjnym podejściu do formy i materiału. Jego portfolio prezentuje różnorodne realizacje – od prostych form ogrodowych („Szeptunki”, „Dotyk”, „Energia Słońca”) po imponujące konstrukcje o wysokości nawet kilku metrów („Stado” dla Terra Cassa Warszawa, formy kinetyczne „Cello”, „Skała”). Dzięki połączeniu technicznej biegłości, architektonicznej wrażliwości i artystycznej wizji, prace Sopielasa harmonizują z otoczeniem, łącząc estetykę z funkcją i środowiskowym kontekstem.
Rzeźba „Nieloty dworskie” przedstawia duchy dwojga kochanków, zaklętych w figury przypominające ptaki. Minimalistyczna kompozycja przedstawia dwie uproszczone sylwetki ptaków, które, mimo formy sugerującej ruch, pozostają uziemione. Dzieło nawiązuje do legendy o Białej Damie z Zamku w Niemodlinie - panny młodej, która w noc wesela zginęła tragicznie, zamknięta przypadkowo w trumnie. Jej duch, według podań, wciąż błąka się po zamku. „Nieloty” symbolizują tę właśnie zawieszoną obecność: miłość, która nie zaznała spełnienia, i dusze obojga małżonków, które nie zaznały spokoju. Forma ptaków pozbawionych skrzydeł staje się metaforą przerwanego lotu – gestu miłości zatrzymanego w czasie.