To pierwsza w historii muzealnictwa próba zaprezentowania do tej pory niedostrzeganego, niedocenianego i pomijanego zjawiska w sztuce regionu.
To także demonstracja zmian stylistycznych, które miały miejsce na Śląsku w drugiej połowie XVIII w., również ponownego zafascynowania nimi na przełomie XIX i XX w., a wreszcie szukania odpowiedzi na pytanie, czy ta stylistyka interesuje i fascynuje współczesnych.
Sztuka rokoka na Śląsku – na jego historycznym obszarze obejmującym także tereny znajdujące się dzisiaj w Czechach – była pochodną zmian politycznych, jakie nastąpiły w tej części Europy w połowie XVIII w. Skutki trzech wojen śląskich (1740–1763) doprowadziły do przejścia Śląska pod panowanie pruskie.
Rokoko wyrażało się bogactwem nowej, oryginalnej ornamentyki idącej w parze z usubtelnieniem wyrobów, nadawaniu im mniejszych rozmiarów, bardziej intymnych, wyrafinowanych, przytulnych i gabinetowych. Wyobraźnię artystów wypełniają fantazyjne rocaille, mające jakoby swoim kształtem przypominać muszle, ale zbudowane także z elementów tzw. kogucich grzebieni, postrzępionych i rozchwianych morskich fal, ślimaków, korali „skrzydeł nietoperza”, pierzastych wici roślinnych, subtelnych dekoracji kwiatowych i kratki regencyjnej.
Zaprezentowane zostaną: malarstwo, rzeźba, a także ubiory i akcesoria mody. Eksponaty pochodzą z polskich, czeskich i niemieckich muzeów oraz kościołów. Wystawie towarzyszyć będzie katalog.
