Wystawa Sylwestra Ambroziaka „Niewinność” składa się z dopełniających się części: rzeźb oraz filmów animowanych, w których artysta ożywia swoje figury. Wykreowane opowieści – w sumie sześć eksperymentalnych animacji i ponad 30 powstałych w ostatnim roku rzeźb – obejrzeć będzie można w kilku małych salach kinowych zaaranżowanych w Galerii Górnej i Dolnej BWA. Dwa najnowsze filmy: „Niewinność” (od którego pochodzi tytuł całej wystawy i którego bohaterami jest dwójka dzieci) i „Sen”(opowiadający o ptakach) miały mieć pierwotnie premierę w kieleckim BWA, jednak z powodu pandemii były wcześniej pokazywane na wystawie w CSW w Toruniu.
Artysta przygotował na wystawę w Kielcach dwa cykle rzeźb: „Niewinność” i „Niewiniątka”, a opowieść zapętla się wokół tematu dziecka. Humanoidalne figury wykonane są z masy akrylowej, największe mają prawie 2,5 metra wysokości, a niektóre wyposażone są w multimedia.
Szczątkowa, wyrażana tylko układem ust, mimika bezmyślnych, obojętnych, jakby lekko zdziwionych twarzy, kontrastuje z wyrazistą ekspresją gestów i gwałtownością ruchów sprężystych ciał. Ich widok z jednej strony budzi głęboko zakorzenione w ludzkiej podświadomości lęk przed obcym i niechęć do innego, lecz z drugiej, uczucie pewnego rodzaju gatunkowej bliskości, wywołanej wyczuwalnym autentyzmem prymarnych ludzkich odruchów i instynktownych reakcji. Odnosi się wrażenie, że artysta celowo pozbawia je podstawowych indywidualnych cech: zróżnicowanych rysów twarzy, sylwetek czy chociażby ubioru, właśnie po to, by móc obnażać i jak najbardziej czytelnie ukazywać prawdziwą naturę człowieka: tę uniwersalną, wspólną wszystkim na poziomie zbiorowej podświadomości, nie zakłócaną jednostkowymi sytuacjami i nie zatartą kulturowymi maskami.
To jedna z tych wystaw, które nie mają dostarczać tylko estetycznej przyjemności, ale są przykładem sztuki ekspresyjnej, docierającej do doznań widzów, zmuszającej do przemyśleń.
Stanisława Zacharko-Łagowska – drektor BWA
Sylwester Ambroziak jest jednym z najwybitniejszych współczesnych rzeźbiarzy. Zajmuje się rzeźbą, rysunkiem, a także instalacją oraz eksperymentalnym filmem animowanym. Jego rzeźby to przede wszystkim pokaźnych rozmiarów figury w drewnie, choć obecnie wykorzystuje także silikon, masy akrylowe i żywicę epoksydową. Studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego w 1989 r. Swoje prace prezentował na ponad stu wystawach indywidualnych oraz brał udział w ponad stu czterdziestu wystawach zbiorowych w Polsce i na świecie. Był wielokrotnym stypendystą, między innymi: Fundacji Notoro i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Fundacji Kultury czy Kulczyk Foundation. Trzykrotnie nominowano go do nagrody „Paszporty Polityki” – w 1994, 1999 i 2008 roku.
