Artystx: Annie Sprinkle, Beth Stephens; cyber_nymfy: Justyna Górowska, Ewelina Jarosz
Wyobraź sobie, że zakochujesz się w osobie hiperformatu – jak planeta Ziema. To kusząca okazja do eksplorowania Ziemi jako kochankx, a także zmysłowości przekraczającej ludzkie doznania. Wspólne sączenie drinków na plaży o zachodzie słońca brzmi jak bajka, jednak zbudowanie romantycznej, funkcjonalnej więzi, z korzyścią dla obu stron, okazuje się już większym wyzwaniem. Fotki na apce randkowej nie pozostawiają złudzeń: Ziemia jak nigdy dotąd zmaga się z utratą bioróżnorodności, globalnym ociepleniem, antropogenicznymi zanieczyszczeniami lito-, hydro- i atmosfery. Pod postapokaliptycznym selfie znajduje się hashtag #HeartBrokenEarth. To coś więcej niż puste wołanie o uwagę, ale realność osoby po przejściach, z długą przeszłością naznaczoną przemocą, ekstaktywistyczną gospodarką i degradacją. Ziemia coraz częściej ma ochotę wycofać się z randkowania z osobami ludzkimi. Zmieniła status relacji z nami na “to skomplikowane”. Uczucie miłosnego zawodu prowadzi do ustawienia preferencji #EphemeralEco, #WarmingHeart, #EcoFlirt. Czy naprawdę chcesz zostawić na lodzie tę więcej-niż-ludzką osobę, przesuwając palcem w lewo?
Przesuń w prawo, a zaprosimy Cię do “rozpylająco-amorycznej relacji” w ramach połączonych ruchów: ekoseksualnego i hydroseksualnego! W 2008 roku Annie Sprinkle i Beth Stephens założyły ruch ekoseksualny w sztuce, przysięgając Ziemi dozgonną miłość. Kalifornijskie artystki zapisały się w historii sztuki performance, łącząc pozytywne podejście do seksualności, aktywizm przyjemności osób queer oraz sztukę środowiskową. Zaproponowały rekonfigurację miłosnego paradygmatu, w wyniku której osoby artystyczne, aktywistyczne, wykonujące pracę seksualną, akademickie i inne(!), zaczęły wyobrażać sobie Ziemię jako partnerx, której mogą zaoferować więcej przyjemności i miłości. Wystawa jest przekrojową prezentacją dokonań Sprinkle i Stephens, we współpracy z artystyczno-badawczym duetem cyber_nymphs, tworzonym przez Justynę Górowską i Ewelinę Jarosz. Czerpiąc z doświadczeń i różnorodności wypracowanych przez amerykańskie artystki formatów sztuki środowiskowej, w międzypokoleniowym dialogu cyber_nymphs dołożyły własne pomysły i zainicjowały ruch hydroseksualny. Skupia się on na ekosystemach wodnych Ziemii, których rozległość i znaczenie sprawiają, że Ziemia nazywana jest również Błękitną Planetą. Ruch hydrosekualny kultywuje ekozmysłowe doznania w obszarach sztuki i wyobraźni cyfrowej oraz stymuluje praktyki ekotechnologiczne.
Wystawa podejmuje temat najważnijszej i aktualnie jednej z najtrudniejszych relacji, jakie można sobie wyobrazić: więzi pomiędzy osobami ludzkimi i środowiskiem. Proponuje dialog między ruchem ekoseksualnym i hydroseksualnym. Tworzy transkulturowe połączenia, niezbędne dla troski o wielogatunkową, różnorodną i włączającą przyszłość. Jest zaproszeniem w poślubną anty-podróż, w trakcie której staniecie się świadkami interakcji z naturokulturą w niecodziennych okolicznościach. Sztuka stanowi hydroczulne połączenia między obydwoma ruchami, pozwalając nam zanurzyć się głęboko w cielesne ekologiczne przyjemności. Nasza wystawa pokazuje również, że jako ludzie jesteśmy częścią Ziemii – jesteśmy jej niedłącznym eko(seksualnym) systemem.
Pokaz ma na celu uwidocznienie naszej sprawczości w aktywizmie ekologicznym – ponieważ nasze ruchy odgrywają strategiczną rolę w budowaniu od podstaw społecznego ruchu, ucieleśniającego emancypacyjny potencjał feminizmu piątej fali. Pokazujemy akwatyczne wątki w biografiach artystycznych Sprinkle i Stephens oraz prace zrealizowane przez artystki wspólnie w ramach ruchu ekosesualnego, które stały się inspiracją dla postmedialnych performansów duetu cyber_nymphs. Wystawa pozwala nam projektować środowisko ucieleśnionej i transmedialnej opowieści na temat naszego spotkania z Ziemią, Błękitną Planetą – naszą Kochanx.
Zapraszamy do “rozpylająco-amorycznej relacji” w ramach połączonych ruchów: ekoseksualnego i hydroseksualnego!
Tekst kuratorski: cyber_nymphs