W 1936 roku Jan Bułhak (1876–1950), będący u szczytu kariery prestiżowy fotograf, który obchodził właśnie 30. rocznicę pracy twórczej, autor tematycznych albumów z serii Polska w obrazach fotograficznych…, otrzymał zlecenie wykonania – jak zapisano w umowie – fotograficznej serii propagującej ziemię śląską. Zadanie powierzył mu – działający z ramienia Instytutu Śląskiego wraz z Oddziałem Sztuki Urzędu Wojewódzkiego oraz Wojewódzkiej Komisji Turystycznej w Katowicach - dr Tadeusz Dobrowolski. Zaproszenie Bułhaka na Śląsk latem 1936 r. było związane z obchodami 10. rocznicy sprawowania urzędu wojewody przez dr. Michała Grażyńskiego. Wybór miejsc i motywów podyktowany był wymogiem zaprezentowania modernistycznego oblicza województwa, a także stanowił próbę ukazania specyfiki Śląska, co łączyło się z lansowaną przez Grażyńskiego ideą regionalizmu. Monograficzny zespół fotografii objął ówczesne terytorium województwa śląskiego w całej rozciągłości: od Lublińca po Istebną i od Łazisk po Mysłowice, czyli Śląsk Biały, górnośląskie zagłębie przemysłowe, tzw. Śląsk Czarny, jak i tereny leżące na południu województwa, tzw. Śląsk Zielony. Nie ulega wątpliwości, że wyrosła z podróży Jana Bułhaka na Śląsk w 1936 r. seria „obrazów fotograficznych” należy do najbardziej spektakularnych przedsięwzięć w kreśleniu wizerunku Śląska za pośrednictwem fotografii. Serię tą prezentujemy na wystawie „Śląsk w obrazach fotograficznych Jana Bułhaka” w Czytelni Sztuki. Kuratorem ekspozycji jest Marek Meschnik, historyk sztuki. Wystawa powstała przy współpracy z Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Ekspozycji towarzyszy bogata oferta zajęć edukacyjnych skierowanych dla grup szkolnych i przedszkolnych, a także osób indywidualnych.
„W obrębie wystawy szczególnie wyróżnia się podjęta przez Bułhaka tematyka industrialna, prawie w ogóle dotychczas niewystępująca w jego praktyce fotograficznej. Podróż po Górnym Śląsku zaowocowała serią ponad 30 zdjęć przedstawiających architekturę i krajobraz przemysłowy. Poszczególne ujęcia utrwalają na kliszach rozwój przemysłu hutniczego (Huta Piłsudski w Chorzowie, Huta Florian [d. Falva] w Świętochłowicach, Huta Pokój w Nowym Bytomiu oraz huty cynku Uthemann w Szopienicach i Silesia w Lipinach). Sekwencje tematów obejmują również zakłady przeróbki chemicznej (Fabryka Związków Azotowych w Chorzowie, koksownia przy kopalni Wolfgang w Rudzie Śląskiej), elektrownie w Łaziskach Górnych i Chorzowie, a także górnictwo węglowe (Kopalnia Mysłowice). Omawiane zdjęcia obiektów przemysłowych i industrialnego pejzażu ujawniają nieznane dotychczas szerzej aspekty dorobku Bułhaka (…). W podjętej próbie oddania rozmachu sztandarowych inwestycji górnośląskiego okręgu przemysłowego Bułhak przyjął strategię reprezentacji zakładającą formułę obrazowania oscylującą pomiędzy praktyką estetyzującej fotografii piktorialnej a zapisem obdarzonym wartością dokumentalną.
Fotografie wykonane w 1936 r. z pewnością miały odzwierciedlać również niezwykle ożywioną, zakrojoną na szeroką skalę akcję budowlaną prowadzoną ze środków Urzędu Wojewódzkiego Śląskiego. Stawiały przed sobą zadanie wyeksponowania rozmachu inwestycyjnego w zakresie rozbudowy szkolnictwa (m.in. zdjęcia nowoczesnych budynków gimnazjalnych w Piekarach-Szarleju, Lublińcu i Mikołowie, nowo zakładanych szkół powszechnych, a także gmachu Wydziału Budowlanego Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach, jednego z największych kompleksów edukacyjnych II Rzeczypospolitej). Tematem ich były miejsca: związane ze zdrowiem i opieką społeczną (Wojewódzki Zakład dla Głuchoniemych i Ociemniałych w Lublińcu oraz Zakład Leczniczo-Wychowawczy im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Istebnej-Kubalonce), realizacje obiektów sportu i rekreacji (m.in. park kąpielowy w Wiśle – kreowanej na górską stolicę przemysłowego regionu – oraz najnowocześniejsza w kraju pływalnia miejska w Bielsku), inwestycje infrastrukturalne (zapora wodna w Wapienicy, budynek „dworca” na lotnisku szybowcowym w podbielskich Aleksandrowicach), transportowe i komunikacyjne (wiadukty kolejowe między stacjami Wisła-Dziechcinka a Wisła-Głębce, serpentynowa szosa Wisła – Kubalonka – Istebna). Tym samym dokument Bułhaka uwzględniał modernistyczne obiekty według projektów sięgających po nowatorskie koncepcje czołowych polskich architektów: Jadwigi Dobrzyńskiej i Zygmunta Łobody, Tadeusza Łobosy, Tadeusza Michejdy, Antoniego S. Olszewskiego, Karola Schayera oraz Adolfa Szyszko-Bohusza, autora projektu Zamku Prezydenta RP w Wiśle, daru autonomicznego Śląska, realizacji, która w wyjątkowy sposób łączyła tradycję i nowoczesność.
W wykazie tematów fotograficznego zapisu Bułhaka odnajdujemy także sekwencje „obrazów fotograficznych” odnoszących się do historycznej tkanki takich miast, jak: Tarnowskie Góry, Żory, Mysłowice czy Skoczów, a w szczególności Cieszyn. Bułhaka fotografie ziemi śląskiej przywołują najciekawsze zabytki tego regionu (Zamek w Chudowie, zespół pałacowo-parkowy w Grodźcu czy pałac w Koszęcinie) oraz charakterystyczne przykłady drewnianej architektury sakralnej. Ujęcia odwołujące się do tradycyjnych kanonów estetycznych – w duchu szeroko praktykowanej w międzywojniu piktorialnej maniery – uwieczniają kościoły drewniane, głównie z powiatów pszczyńskiego, rybnickiego i cieszyńskiego.”