Praktyka Sema Lali zaczyna się od znalezionych materiałów, następnie przechodzi do gestów, które zakłócają i destabilizują ich pierwotne znaczenie - zarówno na poziomie formalnym, jak i konceptualnym - najczęściej poprzez ponawianie tych działań. Lala wykorzystuje powtarzalne i zautomatyzowane procesy, takie jak druk, sitodruk i nagrania dźwiękowe, wykorzystując techniki reprodukcji, cięcia, zapętlenia i montażu, do zrekonstruowania teoretycznych struktur, które kształtują dzieła sztuki. Forma działa zarówno jako determinanta, jak i punkt oporu, kiedy artytsa musi przekroczyć narzucone samemu sobie ograniczenia jakimi są autorstwo oraz podmiotowość.
U podstaw jego twórczości leży dążenie do wyeksponowania znaczenia jako współzależnego, niepokojącego bytu, które kiedyś mogło wydawać się ustalone lub zamknięte. Poprzez jego działania znaczenie pęka i przesuwa się, osadzając się w szczelinach i marginesach wybranej przez niego formy – zakłócając pierwotne odniesienie bez całkowitego zerwania z nim więzi. Strategie akumulacji, przemieszczania, zawłaszczania i ostatecznie osunięcia stanowią podstawę jego praktyki, która przerabia to, co tam jest, często w celu ujawnienia tego, czego nie dostrzegaliśmy.
Wystawa zorganizowana we współpracy z Hot Wheels Athens London.
fot. Found image, 1970 (?)