Ochronimy tylko to, co kochamy; kochamy tylko to,
co rozumiemy; zrozumiemy tylko to, czego nas nauczono
Baba Dioum, senegalski działacz na rzecz ochrony przyrody
Schronienie to przestrzeń spokoju i harmonii. Miejsce bezpieczne i wspólne, gościnne i przyjazne. Gniazdo, o które dbamy. Azyl, którym się opiekujemy. Schronieniem jest nasz dom, rodzina, najbliższa wspólnota, otaczająca nas natura, nasza planeta. Schronieniem jest nasze ciało. W czasach gwałtownych zmian szczególną wartość ma pytanie o to, jak przywrócić równowagę i ocalić to, co dla nas najważniejsze. Jak ochronić schronienie?
Wystawa „Schronienie: dobrostan” jest podsumowaniem dwuletniego międzynarodowego projektu artystyczno-edukacyjnego „Schronienie – klimat, migracje, dziedzictwo”. Jest to próba utworzenia otwartej i kreatywnej przestrzeni, która łączy świat kultury ze światem natury, świat ludzi ze światem istot nie-ludzkich – roślin i zwierząt, świat nauki ze światem sztuki. To opowieść o dziedzictwie kulturowym i naturalnym oraz o zmianach klimatycznych i poszukiwaniu metod reagowania na nie, opartych na wiedzy dawnych pokoleń, współczesnej nauce, sztuce i edukacji. To także opowieść tym, co nas łączy w wielokulturowym świecie – o spotkaniu przy wspólnym stole.
Sercem projektu jest interdyscyplinarna twórcza współpraca. Scenariusz wystawy powstał dzięki współpracy z Partnerami Projektu z Norwegii, Islandii i Polski oraz wsparciu merytorycznemu badaczek z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do stworzenia wystawy zaprosiliśmy grono międzynarodowych ekspertów/ekspertek z zakresu ekologii, antropologii kultury i etnografii, edukatorów/edukatorek z miejskiego Teatru Miniatura, projektantów ze studia architektoniczno-badawczego Centrala, a także artystów/artystek norweskich – z Trøndelag Bildende Kunstnere (TBK) z Trondheim, niemieckich i polskich. Temat projektu zainspirował studentów z Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej, Wydziału Rzeźby i Intermediów oraz Wydziału Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Wydziału Etnologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Bohaterami wystawy są także: budynek spichlerza, otaczający go park, etnograficzna kolekcja stała muzeum oraz rzeźby ludowych twórców z Pomorza. Spichlerz Opacki zmienił się w miejsce, w którym pamięć o przeszłości inspiruje do działań na rzecz przyszłości, a czuła obserwacja natury daje impuls do aktywnego działania na rzecz ochrony naszego wspólnego dobrostanu.
Zespół kuratorski: Anna Ratajczak-Krajka, Urszula Kokoszka, Gabriela Brdej, Waldemar Elwart
Artyści i artystki: Eva Ballo & Inga Skålnes, Ludomir Franczak, Linn Halvorsrød, Agnieszka Kurkowska, Pål Lersveen, Florian Tuercke, Anita Wasik, Leiken Vik