Wystawa Sala Kolekcji. Iwona Zając to projekt badający pamięć, przemijanie oraz relacje międzyludzkie w kontekście zmian społecznych i historycznych. Instalacja „I muszę” oraz wideo „Pożegnanie”, są artystycznym hołdem złożonym pracownikom Stoczni Gdańskiej i jej historii. Obie prace odwołują się do nieistniejącego już muralu „Stocznia” (2004–2012), który przez lata zdobił mury otaczające stocznię, stając się symbolem opowieści o życiu, pracy, marzeniach i niespełnionych planach współtworzących ją ludzi.
Instalacja „I muszę” została stworzona z ręcznie wyciętych szablonów, które zostały użyte do wykonania muralu „Stocznia”. Tytuł pracy został zaczerpnięty z wypowiedzi jednego z bohaterów muralu, Władysława Skoworodko: „Związałem się z tą pracą i muszę tu być do końca, choć zdrowie nie dopisuje i nieraz mam dość”. Wideo „Pożegnanie” dokumentuje proces zamalowywania muralu przed zburzeniem muru w 2013 roku. Materiał jest symbolicznym rytuałem żegnania się z miejscem i historią. Decyzja artystki o zamalowaniu muru na czarno miała na celu uniknięcie nieuchronnej degradacji jej pracy na skutek procesu wyburzania.
Wystawa zachęca do refleksji nad ulotnością ludzkich doświadczeń i ich miejscem w zbiorowej pamięci oraz dziedzictwie. Artystka, z czułością i zaangażowaniem, przekazuje historie stoczniowców, konfrontując widza z ulotnością ludzkiej pamięci i trwałością więzi społecznych. „I muszę” i „Pożegnanie” ukazują, jak codzienność i osobiste doświadczenia mogą przekształcić się w uniwersalne przesłanie o wartości pracy, tożsamości i zachowywaniu wspomnień.
Iwona Zając – artystka wizualna, znana z malarstwa, tworzenia murali, instalacji oraz działań społeczno-artystycznych. W swoich pracach Zając podejmuje tematykę pamięci, tożsamości, więzi rodzinnych i przemijania, często w kontekście lokalnym. Wyróżniają ją umiejętność łączenia osobistych narracji z uniwersalnym przesłaniem oraz wrażliwość na głosy i historie osób z różnych środowisk. Jej realizacje były wielokrotnie prezentowane w Polsce i za granicą, zdobywając uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków.
Kuratorki: Aleksandra Grzonkowska, Maja Murawska