Artysta przenosi odbiorców w strefę refleksji nad pełną znaczeń drogą wiodącą od samych początków własnego istnienia, przez skomplikowane koleje doświadczeń życiowych. To podróż zarówno realna, jak i metaforyczna, która pozwala zanurzyć się w emocje i poszukiwania artysty.
Pierwszym doświadczeniem, jakie pamiętam były promienie i ciepło słońca. Światło, w którym stałem, oświetlało kawałek drewnianego progu domu, kawałek trawy i wydeptanej ziemi. (...) Nie znałem słowa natura. Było ono jednak bardzo blisko.
Te słowa otwierają drzwi do przeszłości artysty, pozwalając odkryć korzenie jego percepcji świata. Dzieciństwo jawi się jako przywilej pełnego przyjmowania doświadczeń bez zastanowienia. Artysta zauważa, że z biegiem czasu i doświadczeń, tracimy bezpośredniość obcowania ze światem, zaczynając postrzegać życie przez pryzmat standardów, znaczeń, stereotypów, opinii. Zaczyna zadawać pytania fundamentalne dla ludzkiego istnienia: „Czym jest 'prawdziwe życie'? A przede wszystkim, gdzie ono się dzieje?" To pytania, które towarzyszą nam przez całą podróż, a odpowiedzi zdają się nieuchwytne.
Przechodzę między myślami
Przebiegam przez dni i noce
Przez korytarze ulice
Skwery i pustkowia
(...)
Nie wyrzucę zbędnych
Słów, zapomnień,
Bólu, śmiechu
Zdań bez sensu
Dróg bez celu
Do nadziei
Nie chcę zniknąć.
Zapraszamy do udziału w tej artystycznej podróży, która porusza nie tylko zmysły, ale także duszę, skłaniając do refleksji nad celem, do którego prowadzi nasza droga.
Tekst: Karolina Żebrowska
Fragmenty wierszy: Robert Bubel
ROBERT BUBEL
(ur. w 1968 w Żarkach k/Częstochowy) - malarz. Studiował malarstwo na ASP w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Z. Grzybowskiego w 1997. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Od 1990 roku mieszka i pracuje w Krakowie.
O sobie: "Posługuję się tradycyjnymi środkami malarskimi z wyboru. Myślę, że dla każdego malarza odniesieniem jest cała tradycja malarstwa, ale są też odniesienia najbliższe. (...) Chcę mówić o zwyczajnych ludzkich sprawach: miłości, samotności, rozstaniach i przemijaniu. A że jest w tym także refleksja metamalarska, to oczywiste - trudno uznać w XXI wieku, że obraz przenosi nas w odległe przestrzenie przez okno iluzji lub że namalowana postać jest naprawdę tą postacią. Ważniejszy jest jednak dla mnie emocjonalny stosunek do tematu i wypowiedzi; i ta relacja jest dla mnie warunkiem sine qua non każdego obrazu. Obiektywność w sztuce nie istnieje, nasze artystyczne wypowiedzi są zawsze skrajnie subiektywne. I takie być powinny - na tym zasadza się ich wartość. Dlatego często używam ekspresyjnego gestu, kadruję, używam skosów i przesuwam węzły kompozycji tak, by obraz przekazywał emocjonalne napięcie. Subiektywność i ekspresja gestu nie oznaczają jednak, że pozwalam się obrazowi ‘prowadzić’. (...)”
Ostatnie wystawy: październik 2022 - wystawa pokonkursowa V Konkursu Malarskiego im. Wyczółkowskiego, Bydgoszcz, styczeń 2023 – ‘BESIEDEM’, wystawa zbiorowa, galeria ‘Operis Artis’, Antonin, luty 2023 – ‘Wszystkie możliwe ścieżki’, malarstwo. Marcin Koleśnik, Robert Bubel. NCK, Kraków, marzec 2023, - ‘Bagaż’, wystawa indywidualna, galeria GOK, Poraj, k/Częstochowy, październik 2023 – wystawa grupowa ‘Przekraczać granice. In Memoriam Krzysztof Penderecki’, Dębica.
Fotografia u góry: Me gusta verme en tus ojos, 2021
Za białą drogą, 2023
To dwa kroki stąd, 2022