Fascynują mnie możliwości inżynierii genetycznej – zmiany informacji genetycznej, przenoszenie jej między różnymi organizmami i tworzenie nowych właściwości.
Obiekty na wystawie przedstawiają różne rośliny lub ich części, które sama wyhodowałam, zebrane w parkach i ogrodach botanicznych, nie tylko na Litwie. Ważne są dla mnie historie tych roślin – skąd i jak do mnie trafiły: owoce monstery z Indii, która w naszej strefie klimatycznej nie rodzi owo-ców, a jedynie okazałe liście, owoce magnolii z ogrodów Rzymu, które przywieźli znajomi, brokuły, które udało mi się wyhodować w ogródku (tylko jeden!), karczochy ze sklepu, które zbierałam tak długo, że ludzie zaczęli mnie pytać o przepisy. Musiałam się wtedy przyznać, że interesowała mnie tylko ich forma, a nie smak.
Formy gipsowe są odlewane z roślin, dzięki czemu można wyraźnie zobaczyć ich powierzchnię i fakturę. Później, używając techniki stemplowania gliną, uformowane i pomnożone obiekty zamieniają się w nowe rośliny/krajobrazy. W ten sposób nie tylko bawię się nowymi formami, ale jednocześnie pozostawiam przyszłym pokoleniom informacje o obecnie rosnących roślinach, ich wielkości i kształtach.
Większość prac jest wypalana w redukcji raku – technice, która jest dość niebezpieczna i toksyczna, ale jednocześnie szalenie uwodzicielska, efekty wypału bywają przerażająco dziwne.
Rasa Justaitė Gecevičienė (ur. 1970 w Kownie) Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Wilnie (VDA) na Wydziale Ceramiki, gdzie w latach 2015-2024 pełniła funkcję Dziekana. Od 1994 roku aktywnie uczestniczy w litewskich i międzynarodowych sympozjach i wystawach. Od 2003 roku na-leży do Stowarzyszenia Artystów Litewskich (LAA), od 2018 r. do Fundacji Michała Anioła na rzecz kreatywności i rzemiosła.
wystawa powstała dzięki wsparciu Lithuanian Council for Culture (Lietuvos kultūros taryba) i Aka-demią Sztuk Pięknych w Wilnie
Fotografia u góry: Rasa Justaitė Gecevičienė, Pączek mchu
Rasa Justaite Geceviciene, Moje laboratorium
