NATURA LUDZKA, a ludzka natura
Obraz natury.
Dziki, pierwotny, nieprzewidywalny,
Wiecznie samo stanowiący, odziany w morficzną materię,
Objawiającą się w postaci drzew, krzewów czy wydm,
Budzi tajemnicę, niepewność czy strach przed nieznanym,
A jednocześnie - zachwyt i majestatyczne przeżycie.
Zbyt złożony, skomplikowany, niejasny, zamazany…
A z drugiej strony człowiek,
I jego przejaw twórczej aktywności,
Tworzący czy też odkrywający prawa geometrii, kąty proste, okręgi,
Wszystko to w dążeniu do porządku i bezpieczeństwa,
Tak aby zapanować nad tym, co jest dzikie, roślinne, zwierzęce i nieznane…
Tworzy drogi, ścina drzewa, a następnie kreśli pola i granice.
Tworzy łuki w poprzek rzek, mosty i kopuły,
Buduje monumenty, stolice.
Wchodząc do jaskini Plato, z punktem, linią i płaszczyzną,
Tworzy z lustrzaną precyzją, znany sobie świat,
Gdzie hołduje ideom złotego podziału, zanurzonego w świętej geometrii,
Tak jakby chciał okiełznać naturę i nadać formę jej
- na pozór chaotycznej, geometrycznej perfekcji.
Czy jednak jest w stanie dorównać kunsztowi stwórczemu natury?
Albo wejść z tą naturą w symbiozę? I partnerskie współistnienie?
Wydaje się jakby te dwa światy: ludzki i natury,
Były jakby sobie przeciwległe
Współistnieją obok siebie,
Ale jakoby były ze sobą w konflikcie,
Nie łączą ziemi w całość,
a raczej dzielą przestrzeń na niej.
Człowiek od dawna pragnie okiełznać naturę.
Porządkuje ją, jakby chciał zamknąć ją w ramie obrazu,
Przycinając jej krawędzie, oswaja ją dla własnych celów i potrzeb.
Lecz tam gdzie kończy się ład, natura zagina linię prostą w falę,
Wprowadza niezrozumiały dla człowieka chaos,
Rysuje na lustrzanych powierzchniach struktury,
Które zaburzają oczywistość stworzonej przez niego faktury
Jak będzie wyglądała ich relacja?
To współistnienie? Czy będzie walką i konfliktem o dominację?
Czy człowiek odnajdzie w sobie gotowość i pokorę by wejść z naturą w dialog
I zacząć czuć się nie wyższym lub niższym, a w pełnej harmonii?
Moją nadrzędną wartością w sztuce jest wolność. Jako artysta wolny,
wyzbywam się wewnętrznego krytyka.
Jestem spontaniczny, nieobliczalny, nieprzewidywalny.
Jestem w drodze, która nie ma celu. Jestem w „tu i teraz”.
Wyzbywam się widzenia siebie jako produkt.
Jestem zaprzeczeniem świata materialnego, mimo iż żyję w formie.
To jest mój manifest.
Rafał Podgórski
Rafał Podgórski
2015. Tytuł doktora sztuki z dyscypliny malarstwa
Temat rozprawy: „Mitologia struktur malarskich w odkrywaniu tożsamości architektonicznej PRL”
2009. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych, Wydział Malarstwa. Tytuł pracy magisterskiej: „i3 Rzeczywistość wirtualna”. Specjalność: malarstwo sztalugowe; aneks: intermedia
Nagrody i stypendia
2012. Stypendium kulturalne Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego dla osób zajmujących się profesjonalnie twórczością.
2008. Stypendium Ministra Kultury za wyniki w nauce.
2005. 1 miejsce w Biennale Rysunku i Malarstwa Państwowych Liceów Sztuk Pięknych w Polsce. Bielsko-Biała.
Praca naukowo – rozwojowa
20016 – 2020 Kierownik Katedry Projektowania Spekulatywnego a następnie Katedry Sztuk Pięknych na Wydziale Architektury i Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej. Adiunkt, kierownik licznych projektów badawczych i rozwojowych.
Wystawy indywidualne:
2021. „Bez znaczenia” Inkubator Kultury Pireus. Poznań.
2021. „Obrazy osobiste” – Galeria Żak – Gdańsk.
2020. „Trwanie obrazu” – BWA Piła.
2019. „Malarstwo Podgórskiego”. Galeria Warzywniak, Oliwski Ratusz Kultury. Gdańsk.
2018. „Nie widać drzew spośród lasu”.Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Galeria Wydziału Grafiki.
2015. „Mityczna tożsamość architektury PRL”. „Galeria na Piętrze”. Koszalin.
2015. „Mityczna tożsamość architektury PRL”. Galeria Pionova. Gdańsk.
2014. „Mity i liczby – o istocie modernizmu”. Karlsruhe. Poly Produzentengalerie.
2014. „Tożsamość architektury secesji północy”. Galeria Rondo. Centrum Kultury w Słupsku.
2012. „Tożsamość architektoniczna miasta Szczecina”. Sala Elżbietańska Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie.
2011. Malarstwo – wystawa indywidualna „Stara Kotłownia” Koszalin.
2010. „Gdański Klub Pejzażystów” – wystawa indywidualna w PiTiPa Gallery – Gdańsk
zbiorowe:
2020. Wystawa zbiorowa w BWA w Pile o tytule „Wyspy polskości”.
2019. Udział w wystawie „Open Space”. Politechnika Koszalińska, Wydział Architektury i Wzornictwa.
2014. Wystawa zbiorowa o tytule „Bez tytułu” – Galeria Art-Affairs w Gdańsk
2012-2013. Junge Kunst aus Polen. Malarei aus Pommern. Seria wystaw zbiorowych organizowanych przez kurator Dorotę Kabiesz w Niemczech i Szwajcarii, a w tym:
2012: Neusterlitz – Gimnazjum Carolinum;
Norymberga – Dom i Wieża Krakowska;
Muzeum Hilpoltstein Schwarzes Ros.
2013: Kiel, Galerie Atelierhaus, Anscharpark Herrieden, Galerie Zehntscheune Zurich, Zamek w Rapperswill, Muzeum Polskie