Qunszt – czyli skąd przychodzimy…
Łączy nas to, że jesteśmy pracownikami Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu. Wyróżnia fakt, że zajmujemy się ceramiką i szkłem, a to powoduje, że mamy bardzo określony stosunek do tworzywa i warsztatu. To istota materiałów pobudza nas do aktywności. Reprezentujemy w zasadzie odmienne kierunki poszukiwań, realizujemy kompozycje przestrzenne lub płaskie, figuratywne lub abstrakcyjne, mające charakter narracyjny albo skupione na formie, ekspresyjne lub dążące do statycznej harmonii, zazwyczaj kameralne, a niekiedy bliższe skali monumentalnej. Wynika to z indywidualnych cech osobowości, fascynacji lub predyspozycji, ale każdy z nas ma szacunek do wybranego medium, usiłuje prowadzić z nim własny rodzaj dialogu, a przy tym rozumie potrzebę biegłego posługiwania się niezbędnymi narzędziami. Wyzwaniem jest osiągnięcie pewnej swobody, pozwalającej na uzyskiwanie zamierzonych efektów, dających ujście wyobraźni, a jednocześnie badanie granic możliwości szkła i mas ceramicznych w sferze kreacji i technologii. Zawieszeni pomiędzy chemią a alchemią, nie zamierzamy godzić się na łatwe i oczywiste rezultaty. W przypadku technik opartych na spontaniczności, staramy się tak stymulować proces powstawania obiektów, aby mimo wszystko mieć wpływ na jego przebieg i rozstrzygać o statecznym wyniku.
Nasze dyscypliny wyrastają z tradycji rękodzielniczej, powszechnie kojarzone są z produkcją przedmiotów użytkowych, koncentrujemy się jednak na działaniach unikatowych, stanowiących autonomiczną wypowiedź twórczą.
Odchodząc od zagadnień utylitarnych, nie zapominamy o tym, że punktem wyjścia naszej edukacji było szukanie logiki formy w odniesieniu do naczynia, a to zmusza do dyscypliny i precyzji. Pojmowanie projektowania jako umiejętności przewidywania i konsekwentne szukanie optymalnego rozwiązania spośród wielu wariantów, przekłada się na dążenie do swoistej doskonałości i chociaż każdy może definiować ją inaczej, to potrzeba ta jest z pewnością bliska nam wszystkim. Dodanie do tego doświadczeń z zakresu malarstwa, rysunku i rzeźby dopełnia charakterystykę wybranej ścieżki rozwoju.
Nieograniczone korzystanie z właściwości ceramiki i szkła wiąże się z koniecznością teoretycznego i praktycznego przygotowania specjalistycznego, zapewnienia dostępu do bazy surowcowej i zaplecza technicznego. Omawiane substancje są pod pewnymi względami podobne i równocześnie tak bardzo różne. Pozornie uległe, a jednak kapryśne. Nie wybaczają autorowi jakiegokolwiek błędu na żadnym z etapów realizacji, przez co niewątpliwie uczą pokory, a przy tym są tak kuszące swoją podatnością na formowanie i potencjałem gwarantującym nieskończone urozmaicanie tkanki pod względem struktury lub barwy. Zrodzone w wysokiej temperaturze, opierające się rozkładowi, odporne na oddziaływanie czynników chemicznych są przy tym delikatne i kruche w sensie fizycznym, zmuszają tym samym do pieczołowitego traktowania. Sukcesywne obcowanie z nimi pozwala świadomie czerpać z przypisanego im piękna i szlachetności, unikając przy tym powierzchownej i nadmiernej dekoracyjności. Uprawianie szkła lub ceramiki wymaga kunsztu, a kunszt to nie tylko męski rodzaj sztuki, to finezja połączona z wirtuozerią. Wytrwale dążymy, aby ten stan osiągnąć, próbując przy tym odpowiadać na kwestię, co znaczy być ceramikiem/szklarzem w kontekście sztuki współczesnej. Rezultaty musicie Państwo ocenić sami. Okazją do tego jest cykl wystaw prezentujących nasze aktualne dokonania. Ich inicjatorem jest prof. Przemysław Lasak, któremu jesteśmy wdzięczni za pomysł i za zaproszenie do udziału w projekcie, podobnie jak wszystkim osobom i instytucjom, które przyczyniły się do jego przygotowania.
Krzysztof Rozpondek
Artyści tworzący wystawę:
Łukasz Karkoszka
Mirosław Kociński
Przemysław Lasak
Kazimierz Pawlak
Wojciech Peszko
Krzysztof Rozpondek
Stanisław Sobota
Maciej Zaborski