SUBLIMACJA KLAROWNOŚCI
Cyfrowe grafiki Moniki Pałki
[…] Ikonografia grafik Moniki Pałki rozgrywa się pomiędzy oczywistą figuracją, portretem, a układami czysto abstrakcyjnymi form geometrycznych. Artystka stosuje również metodę multiplikowania elementu i tworzy z tej multiplikacji strukturę kompozycyjną danej pracy graficznej. Zdarza się, że łączy struktury abstrakcyjne z przenikaniem się form naturalnych, postaci ludzkich, torsów, popiersi. W grafikach Moniki Pałki urzeka pastelowy, miękko modelowany kolor, ale stać ją także na mocno położone, dźwięczne i głębokie płaszczyzny koloru, przy ostro zarysowanych krawędziach form geometrycznych. Owe bardzo intensywne nasycenia koloru stwarzają specyficzną ekspresję poprzez kontrast, zestawienia z innymi częściami grafiki, z sąsiadującymi płaszczyznami, plamami, rytmami, powtórzeniami. Kolor ma tu także znaczenie symboliczne, nastrojowe, a także psychologiczne.
[…] Zawsze zwracam uwagę, oglądając dzieła plastyczne, na klarowność kompozycji i sposób wyrażania się ekspresji koloru. Nawet monochromatyczne i delikatne prace mogą mieć tę słyszalność szeptu z najodleglejszych przestrzeni kosmosu. Kiedyś Franciszek Starowieyski tak wypowiedział się o spektaklu p.t. „Wilgoć” teatru plastycznego Leszka Mądzika. „Spadającą kroplę wody w ciszy i ciemności słychać w całym kosmosie”. […] Monika Pałka ma tę właśnie umiejętność oraz intuicję nie przegadywania swoich prac, nawet tych dosyć skomplikowanych, złożonych z wielu elementów w swojej strukturze kompozycyjnej. Myślę, że właśnie tym się wyróżnia […] i to stanowi o jej oryginalnym obliczu artystycznym oraz niepowtarzalnej poetyce wysublimowanego wyrazu.[…]
Prof. Stanisław Tabisz
fragmenty wstępu do katalogu wystaw Nieoczywiste i Nieoczywiste II, 2018 r.