Wystawa „Poszerzone pole widzenia” bada relacje fotografii, malarstwa i grafiki, odsłaniając ich wzajemne zapożyczenia i przenikanie. Proponuje też spojrzenie na nie z perspektywy przemijania. Skupiając się na momencie pojawienia się i procesie rozwoju fotografii, zachęca do pochylenia się nad dwoistą naturą medium, które utrwalając pewne kadry, inne skazuje na zapomnienie.
„Poszerzone pole widzenia” to wystawa mozaikowa. Najstarsze eksponowane dzieła pochodzą z XVII wieku, najpóźniejsze prace zostały wykonane w 1976 roku. Wśród nich znajdują się rzadko pokazywane grafiki z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, zdjęcia twórców kluczowych dla historii polskiej fotografii, takich jak Karol Beyer, Walery Rzewuski czy Konrad Brandel. Na ekspozycji zobaczyć będzie można także cenny dagerotyp pochodzący z drugiej połowy XIX wieku. Pokazywane na wystawie zestawienia fotografii z malarstwem i grafiką pozwalają śledzić wielokrotnie odradzające się w sztuce motywy, a także sposoby, w jakie postrzegano rzeczywistość.
Zdjęcia od zawsze miały ogromną wartość sentymentalną, dzięki czemu mogły stać się narzędziem do mierzenia się z przemijaniem i nostalgią. Wywoływały także strach – sądzono, że twarze na pierwszych dagerotypach zdolne są do widzenia. Również dziś wizerunki przedstawianych postaci nie są nam obojętne. Budzą ciekawość, skłaniając do stawiania hipotez na temat tożsamości i losów osób uwiecznionych za pomocą aparatu. Wystawa podkreśla, że fotografia to medium niejednorodne, wykorzystujące różne konwencje i sposoby przedstawiania fotografowanych obiektów. Widzimy więc obok fotografii eksperymentalnej i amatorskiej, fotografie stylizowane, zapożyczające od malarstwa usztywniony sposób pozowania. Udokumentowane miasta i ulice, uchwycony w kadrach czas wolny, stają się dla nas źródłem nie tylko wiedzy historycznej, ale też ujawniają sposób patrzenia na świat osoby skrytej za obiektywem, pokazując to, co było dla niej wówczas istotne. Obraz przeszłości, budowany jedynie na podstawie fotografii, jest niepełny. Część kadrów uległa zniszczeniu, inne nigdy nie zostały wywołane lub nawet uchwycone. Traktujemy obecne na wystawie malarstwo i grafiki jako konieczne dopełnienie opowiadanej historii, poszerzając tym samym pole naszego widzenia.
Kuratorka wystawy: Katarzyna Kończal