Artyści: Dyba i Adam Lach, Silvia Pogoda, Bartek Wieczorek, Marta Zgierska i Mateusz Sarełło Lokalizacje: – ekrany: Metro Świętokrzyska, Chmielna przy Pasażu Wiecha, – słupy podświetlane: Al. Jerozolimskie / E. Plater / po stronie PKiN, Rondo Dmowskiego / Hotel Metropol, Marszałkowska / metro Świętokrzyska, Rondo Dmowskiego / Al. Jerozolimskie.
Portret osobisty, czyli bliskie spotkanie z... vol. 3”. W formie wystawy outdoroowej zaprezentowane zostaną zdjęcia autorstwa Silvii Pogody, Bartka Wieczorka oraz duetów Dyby i Adama Lach, Marty Zgierskiej i Mateusza Sarełło. Spacer można zacząć od ulicy Chmielnej, przy Pasażu Wiecha, następnie pójść do stacji metra Świętokrzyska i dalej na ulicę Emilli Plater od strony Pałacu Kultury i Nauki. Na wystawę składa się część z powstałych prac. W przyszłości, gdy sytuacja pandemiczna pozwoli, wszystkie zrealizowane fotografie zostaną zaprezentowane na wystawie w Galerii Promocyjnej w Warszawie. Prace powstawały przez kilka miesięcy w ramach projektu, który od kilku lat realizowany jest na styku sztuki fotografii i teatru, nawiązujący do idei monodramu, jako intymnego spotkania artysty z publicznością i jednocześnie klasycznej formy tworzenia portretu fotograficznego, będącego wynikiem spotkania fotografa z osobą fotografowaną. Za każdym razem jest to zbliżenie mające na celu zatrzymanie obrazu drugiego człowieka. Projekt odbył się w ramach znanego już i lubianego cyklu Wszyscy Jesteśmy Fotografami. Efektem są niepowtarzalne i unikatowe portrety.
Portret osobisty to metakonstrukcja: kim jesteśmy, jak postrzegamy swoją zewnętrzną powłokę, co odkrywamy zaglądając do środka, kim chcemy być dla siebie, kogo odgrywamy dla innych. A kiedy po drugiej stronie pojawia się ten Inny, to wszystkie te wymiary zaczynają ze sobą tańczyć
Dyba i Adam Lach.
Portret osobisty to dla mnie idealistyczne drążenie do znalezienia formy, która w danym momencie pozwala jak najwierniej odzwierciedlić prawdę o osobie portretowanej. Zawsze jest to perspektywa fotografa. W idealnym wypadku jest to udany wynik przekroczenia subtelnej granice kiedy w portrecie znajdzie się więcej informacji o portretowanym, niż o portreciście.
Silvia Pogoda
Portret osobisty to filtrowanie bohatera przeze mnie samego, szukanie podobieństw, szukanie emocji, które mam w sobie. Jednym z pierwszych komentarzy przy odbiorze mojego projektu, było to, że dobrałem bohaterów melancholijnych. Tak naprawdę to były bardzo różne osoby. Myślę, że ta melancholia to coś, co chciałem w nich znaleźć i pokazać. Pokazać przez to też kawałek siebie. Mój „portret osobisty” to tydzień inspirujących spotkań, w którym robiłem zdjęcia nie tylko bohaterom, ale też miejscom, które mijałem i które odwiedziliśmy razem. Chciałem, żeby te spotkania były bardzo intymne, bez dodatkowej ekipy, asystentów. Taka praca pozwala na szczere pokazanie osoby i szukanie w niej ciekawych historii bez zasłaniania się make upem i rekwizytami.
Bartek Wieczorek
Portret osobisty to obraz, który uobecnia nas samych, który trwa dzięki doznaniu. W naszych fotografiach skupiliśmy się na ciele i gestach wykonywanych w przestrzeniach przyszłych domów. Opowiadamy o powstawaniu miejsca, o pamięci ciała, o wyzwoleniu się w ruchu. Oprócz zdjęć w przestrzeniach na koniec każdego spotkania wykonywaliśmy bliższy portret. Ich zestaw stał się zapisem poniesionych kosztów zaangażowania się w proces twórczy. Nasze bohaterki, zmęczone, ale też pootwierane, nie zwracały uwagi na detale swojego wyglądu czy ubrania - po prostu były.
Marta Zgierska i Mateusz Sarełło
Autorki projektu i kuratorki: Monika Szewczyk-Wittek i Katarzyna Sagatowska
Organizatorzy: Fundacja Powiększenie, Wszyscy Jesteśmy Fotografami
