Na wystawę Piotra Bujaka składają się trzy prace zrealizowane w latach 2019–2021 w czasie jego pobytu artystyczno-badawczego w Japonii. Choć każda z nich stanowi odrębną całość, razem łączy je szerszy kontekst, w którym artysta porusza się prowadząc międzykulturowe badania porównawcze dotyczące tożsamości, dziedzictwa kulturowego oraz polityczności. W podejmowanych tematach Bujak prowokuje pytania o mechanizmy dyscyplinowania i kontrolowania społecznego. Pyta także o rolę procesu oswajania przemocy czy postępującego militaryzmu.
W charakterystyczny dla siebie sposób, artysta gra pomiędzy obserwacją a aktywizmem, próbując rozregulować wizualność działań na rzecz postartystycznej aktywności. Jednocześnie w swoje praktyce artystycznej sięga po strategie umożliwiające szybkie reagowanie i wykorzystanie minimalistycznych środków formalnych. Stosuje idee „do it yourself” – wyrażającą koncepcję samodzielnego, relatywnie prostego wytwarzania i działania, czy „hit-and-run” – strategię szybkiego ataku i wycofywania się, charakterystyczną dla partyzancko-militarnych działań podjazdowych. Formalny rygor skrzyżowany jest jeszcze z dwiema zasadami: „low budget” oraz „quick and dirty” zakładającymi nonszalancję i twórczy recykling oraz ograniczenie środków finansowych do minimum.
Tytuł wystawy odnosi się do japońskiego terminu Heiwa Boke – 平和ボケ – oznaczającego w luźnym tłumaczeniu otępienie i samozadowolenie spowodowane nadmiarem bezpieczeństwa i dobrobytu. Ten dwuznaczny stan pojawia się we wszystkich prezentowanych pracach. Kolażowa w swojej strukturze wystawa przyjmuje niepokojącą formę, gdzie zatarciu ulegają cienkie granice między zachwytem a zobojętnieniem, przyjemnością a przemocą czy wolnością a indoktrynacją.
Piotr Bujak – artysta sztuk wizualnych. W swoich pracach wykorzystuje mieszane media, tworzy też projekty interdyscyplinarne. Porusza się pomiędzy sztuką video, instalacją i sztuką obiektu, eksperymentuje z przedmiotami znalezionymi i produktami konsumenckimi. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2009), San Francisco Art Institute w USA (2012), stypendystą fundacji Fulbrighta oraz rządu Japonii. Obronił doktorat na Tama Art University w Tokio. W latach 2017–2019 prowadził też prace artystyczno-naukowe w ramach pobytu badawczego na Tokio University of the Arts. Wystawiał m.in. w Careof/Docva w Mediolanie, Cité internationale des arts w Paryżu, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Współczesnym Wrocław, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Twórczość Piotra Bujaka łączy punkową kulturę kontestacji, minimalizm, konceptualizm, inspiracje neoawangardowe i dyskurs krytyczny. Wywodzi się z nurtu sztuki krytycznej i zaangażowanej antropologii wizualnej.