Obrazy Nikodema Szpunara nie są do opisywania. Są do pokazywania. Działają szczególnie mocno kiedy się je ogląda na żywo, są silne i dynamiczne. To połączenie charakterystycznych form, żywych, głębokich kolorów i bezbłędnych przejść tonalnych. W niedługim czasie artysta wypracował swój rozpoznawalny styl. Z daleka widać, że to Szpunar.
Jeżeli musielibyśmy je opisać jednym słowem, wybralibyśmy - wciągające. Są elektryzujące i intrygujące. Zdarzyło nam się, że mała dziewczynka chciała wskoczyć do jednego z nich. Starsi klienci bardziej nad sobą panują. Ale zawsze mają chęć dotknąć powierzchni obrazu.
Ciekawość wygrywa z manierami. Zazwyczaj chcą sprawdzić czy to jest wydrukowane, czy jest płaskie, czy ma strukturę. I często pytają „jak to jest zrobione?”. Autorska technika Nikodema nie ma nazwy. Ukształtowała się z potrzeby spontanicznego i dynamicznego tworzenia. Jest bezpośrednim wynikiem poszukiwania funkcjonalnego narzędzia. Warsztat wynika z formy, a forma wynika z warsztatu.
Podstawowe geometryczne kształty służą do tworzenia precyzyjnych form. Prototyp narzędzia do malowania powstawał jak projekt mebla. Myśl projektowa jest u Szpunara silna i widoczna w procesie przygotowania do malowania, w samym akcie tworzenia i w rozmowach o nowych pomysłach i poszukiwaniach w jego sztuce.
Z jednej strony artysta konsekwentnie powtarza motywy swoich obrazów, a z drugiej ciągle szuka nowych motywów dla swojej twórczości i eksperymentuje. Na styku tej konsekwencji i prób tworzenia czegoś nowego dzieje się coś elektrycznego. To główna myśl piątej, indywidualnej wystawy malarza, projektanta Nikodema Szpunara. Pokazujemy co się dzieje kiedy tak charakterystyczny artysta wychodzi - literalnie i w przenośni - poza ramy swoich obrazów.
Nikodem Szpunar wkracza w nowy wymiar swojej twórczości. Zaprezentuje po raz pierwszy pracę przestrzenną. Z wzornictwa, poprzez obrazy, teraz wraca do form trójwymiarowych. Ale obrazów - charakterystycznych „szpunarów” nie porzuca. Pokazuje, że będąc konsekwentnym, można ciągle zaskakiwać.