Punktem wyjścia wystawy jest mit o Narcyzie, który Paweł Sobczak poddaje reinterpretacji.
Grecki archetyp młodzieńca zafascynowanego swoim odbiciem we współczesnych dyskursach psychoanalitycznym i filozoficznym odczytywany jest w sposób uproszczony, jako emanacja wyłącznie postaw destruktywnych. Jednak według Sophie Strand historia ta ma do zaoferowania o wiele więcej. Istotą nowego odczytania narcyzmu nie jest przesadny samozachwyt, gdyż w metaforycznej tafli jeziora nie odbija się wyłącznie ludzkie oblicze, ale też widnokrąg i cały otaczający nas ekosystem. Co więcej, sama lustrzana powierzchnia reaguje na otoczenie, na wiatr i światło oraz życie fauny i flory, które toczy się pod nią. Ludzka postać jest wyłącznie jednym z elementów tego krajobrazu, połączonym w szerszej skali z całą wspólnotą międzygatunkową.
Tytuł wystawy to parafraza przepowiedni Terezjasza o odwróconym, afirmatywnym znaczeniu – niebezpieczeństwo czeka na osoby, które unikają samopoznania i medytacyjnego wpatrywania się w swe oblicze i szerzej, w całą sieć funkcjonujących w środowisku połączeń. W tej nowej, pozytywnej odsłonie postać Narcyza jest drogowskazem terapeutycznej introspekcji, wzmocnienia poczucia własnej wartości i przynależności do świata, a także intymnej relacji z własnym ciałem. Wbrew ignoranckim opiniom samomiłość jest nieodzownym elementem równowagi psychicznej. Nie prowadzi do zguby, a wręcz pozwala utrzymać się na powierzchni.
Paweł Sobczak (ur. 1997) – artysta sztuk wizualnych, absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach na kierunku malarstwo. Tworzy sztukę w nurcie romantyzmu fatalnego, podejmując tematy związane z problematyką duchowości, przemijania, seksualności oraz wrażliwości. Wykorzystując język symboli i metafor toczy wewnętrzny dialog z nieświadomością, otrzymując odpowiedzi na niewiadomą, w postaci skończonego dzieła. Jego prace nie odpowiadają jednoznacznie na zadane pytania, są zbiorem postsurrealistycznych wizji połączonych teorią marzeń sennych według Carla Gustava Junga.
Kurator: Paweł Wątroba