Mówimy, że nadzieja umiera ostatnia. Czy to jednak prawda? Czy ludzkie nadzieje o utrzymaniu dotychczasowego porządku, komfortu i relacji z naturą pozostaną z nami do końca w obliczu katastrofy klimatycznej? Czy może to gatunek ludzki wyginie, zanim zdoła uratować sam siebie, a natura pozostanie tą ostatnią, samą na naszej planecie, samodzielnie regulując dalszy los Ziemi i gatunków?
W swojej wystawie Pamela Leończyk poruszy temat współczesnych narracji dotyczących ekologii, w których często można zauważyć idealistyczno-romantyczne podejścia do natury. Natura jako miejsce, do którego pragniemy uciec, zespolić się z nią, miejsce bezpieczne, pierwotne, które daje ukojenie, sprzyja wyciszeniu oraz głębokiemu procesowi samorozwoju człowieka. Jednocześnie słyszymy wiele komunikatów dotyczących zbliżającej się katastrofy klimatycznej, która zakończy życie na Ziemi, jeśli w porę nie podejmiemy skutecznego działania.
W swoich obecnych poszukiwaniach artystka kontynuuje tematykę związaną z dzisiejszą relacją człowieka z naturą. Przedmiotem jej obserwacji od dłuższego czasu jest kwestia śnięcia ryb i katastrofa, która miała miejsce w Odrze w 2022. Wystawa będzie fantazją na temat ceremonii pogrzebowej dedykowanej tamtym wydarzeniom. Swoją prace opiera na krytycznej refleksji na temat podejmowanych działań oraz narracji budowanych w związku zaistniałą katastrofą. Natomiast perspektywa, którą pragnie przyjąć związana jest z dominującą obecnie romantyzacją wizji natury.
W trakcie wystawy Nadzieja/-tura umiera ostatnia? zostanie zaprezentowany performans ruchowo-muzyczny wykonany przez performera, choreografa i tancerza Łukasza Wójcickiego oraz performerkę Dominikę Kimaty w koncepcji i reżyserii Pameli Leończyk.
Pamela Leończyk – reżyserka, performerka, autorka instalacji artystycznych oraz pedagożka teatru. Studiowała Reżyserię Teatralną na warszawskiej Akademii Teatralnej. Absolwentka Wiedzy o Teatrze oraz Performatyki Przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Stypendystka Laboratorium Nowego Teatru organizowanego przez Teatr Nowy Proxima w Krakowie. Laureatka programu „New Stage” organizowanego przez Instytut Adama Mickiewicza oraz międzynarodowego konkursu na realizację instalacji artystycznej ANIMATUS. W tandemie z Darią Sobik laureatka konkursu o Nowego Yoricka z pracą „Zimowa Opowieść” na podstawie W. Szekspira. Laureatka stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Suwałki, w ramach którego zrealizowała partycypacyjny film dokumentalny o szkole polsko-romskiej w Suwałkach. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wyreżyserowała spektakl „Tęsknica” Darii Sobik. We współpracy z Stowarzyszeniem Pedagogów Teatru wyreżyserowała spektakl „Lista Uchybień” Doroty Ogrodzkiej, którego premiera miała miejsce w Teatrze Dramatycznym im. G. Holoubka w Warszawie. W Teatrze 21 wyreżyserowała spektakl „Cukry” na podstawie prozy Doroty Kotas. W Teatrze Nowym Proxima wyreżyserowała spektakl „Nocni Pływacy”, który zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Teatru i Sztuki Awangardowej „Pestka” w Jeleniej Górze. Współpracowała z Teatro-i w Mediolanie, Tasca Teatro w Turynie, Klaipėdos jaunimo teatras w Kłajpedzie, z Teatrem Powszechnym w Warszawie, Nowym Teatrem w Warszawie, Teatrem W. Horzycy w Toruniu, Teatrem Nowym Proxima w Krakowie, Teatrem Ochoty, Teatrem Ludowym w Krakowie, Teatrem im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatrem Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach, z Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w Gdańsku, z Bałtycką Galerią Sztuki Współczesnej w Słupsku.