Wystawa jest pierwszą tego rodzaju prezentacją muzealną, poświęconą niezwykłemu zjawisku kulturowemu dawnego piśmiennictwa Tatarów polsko-litewskich i jego związkom z historyczną kulturą turkijską i dawnej Rzeczypospolitej. W rękopiśmiennych księgach Tatarów z Wileńszczyzny, Nowogródczyzny i Podlasia pod szatą alfabetu arabskiego obok środkowoazjatyckich hymnów kryją się staropolskie apokryfy, kościelne pieśni i opowieści biblijne.
Wystawa ta była możliwa w szczególności dzięki współpracy z Litewskim Muzeum Narodowym w Wilnie, które udostępniło cenne zabytku dawnego tatarskiego piśmiennictwa. Innym niezwykłym zabytkiem, ze względów konserwatorskich pokazywanym na wystawie tylko przez pewien czas, będzie unikalny tatarski egzemplarz ariańskiej Biblii nieświeskiej z 1572 r. zachowany w zbiorach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (który jest przygotowywany do zgłoszenia do programu Lista Pamięci Świata UNESCO).
Wystawa powstała w ramach 17. Międzynarodowego Kongresu Sztuki Tureckiej (ICTA) w Warszawie, którego organizatorami były Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie i Uniwersytet Warszawski. Kongres odbywał się w dniach 18–21 września 2023 r.
Zdjęcie: fot. M. Wielgo