Ludzkie serce wykonuje od 60 do 100 uderzeń na minutę. Każdy dzień dostarcza nowych bodźców, przez co tempo uderzeń wzrasta.
Olga Pawłowska chce skierować uwagę widzów na obszary rzeczywistości, które zdają się opierać narzuconemu rytmowi. Kiedy człowiek konfrontuje się z przyrodą, a zwłaszcza z potęgą morza lub gór, odnosi wrażenie ich istnienia ponad czasem.
Monumentalna architektura starożytnych świątyń wydaje się rodzajem wyzwania rzuconego naturze. Człowiek chcąc ją przewyższyć, w istocie walczył z przemijaniem. Jeśli w jakimś miejscu odczuwa się, że piasek w klepsydrze przestaje się przesypywać, dzieje się to właśnie w murach kilkutysiącletniej mastaby.
Olga Pawłowska za pomocą obrazów, form przestrzennych i wideo wyraża afirmację dla natury oraz budowli wzniesionych przez człowieka na jej podobieństwo. Artystka reżyseruje sytuację, która zachęca do radykalnego zwolnienia tempa, stwarza platformę do refleksji nad trwałością i rozpadem.
Kurator: Robert Domżalski
Fotografia u góry: Olga Pawłowska, Czarna góra, 2023