„Notatnik Paryski 1965” to wystawa prezentująca zbiór wyjątkowych rysunków Stanisława Fijałkowskiego, które powstały po przybyciu artysty do Paryża w 1965 r. na okoliczność otwarcia indywidualnej wystawy jego prac w Galerie Lambert. Ekspozycja wiąże się zarówno z książkowym wydaniem niepublikowanych dotychczas zapisków malarza z Paryża, jak i ważną datą - 4 listopada Stanisław Fijałkowski obchodziłby setne urodziny. Malarz odszedł jednak przed dwoma laty - również 4 listopada 2020 r. - pozostawiając po sobie jeden z najcenniejszych dorobków artystycznych powojennej Polski, wciąż dostarczający kolekcjonerom wielu głębokich odkryć.
"Wiedząc, jak wiele myśli Profesora pozostało jeszcze nieodkrytych, publikujemy Notatnik i Szkicownik Paryski, czyli zbiór osobistych zapisków oraz wybór rysunków, które powstały w 1965 roku w trakcie pobytu artysty w Paryżu i niedługo po jego powrocie do Polski. Liczę, że ten wyjątkowy materiał będzie inspirującym źródłem dla wszystkich, którzy za sprawą twórczości Profesora Fijałkowskiego pragną odkrywać nowe treści i znaczenia w sztuce" - opowiada o ekspozycji Sławomir Górecki, właściciel Piękna Gallery, kolekcjoner, wieloletni promotor polskiej sztuki współczesnej w Stanach Zjednoczonych.
"Stanisław Fijałkowski, którego setny jubileusz urodzin obchodzimy w tym roku, w swojej filozofii wychodził daleko poza sprawy doczesne. Dziś, mogąc obcować z jego dziełami, mamy szansę coraz wnikliwiej badać to, co przez dekady swojej pracy starał się jak najwierniej unaocznić. Właśnie w ten sposób warto spojrzeć na rysunki z Notatnika Paryskiego, które mamy zaszczyt zaprezentować."
Stefania Olbrycht, kurator wystawy w stołecznej Piękna Gallery.
Okoliczności w jakich powstały prezentowane rysunki mówią nam, jak ważny dla artysty i jego późniejszej twórczości jest ten zbiór: W trakcie wizyty w Chartres pod Paryżem Profesor Fijałkowski nieoczekiwanie zasłabł na ulicy i na kilka tygodni trafił do szpitala, gdzie lekarze próbowali ustalić przyczynę zagadkowych objawów neurologicznych. To właśnie w paryskim szpitalu powstał niezwykły szkicownik. Można odnieść wrażenie, że Profesor spieszył się, aby przelać na papier jak największą ilość swoich pomysłów, jakby świat miał się za chwilę skończyć.
Fragment dziennika Stanisława Fijałkowskiego pochodzący z Notatnika i Szkicownika Paryskiego wydanego na okoliczność wystawy w Piękna Gallery:
„14 lutego, niedziela
Na mszy w Notre Dame, gdzie piękna muzyka — najpierw Bach, a później jakiś utwór bardziej współczesny, składający się prawie wyłącznie z szumów, pomruków, szelestów i oddechów. Tylko czasami wydobywała się na powierzchnię metaliczna muzyka. Spowiedź pierwszy raz w życiu po francusku.
Po śniadaniu do Luwru. Bardzo nużące chodzenie po galeriach z dziełami greckimi, babilońskimi, syryjskimi itp. Prawie wcale mnie to nie interesuje, jedynie portrety fajumskie zaciekawiły. Pomimo szalenie konwencjonalnej metody malowania, są pełne wyrazu. Zawsze jednakowe światło na czole, nad prawą brwią, rzadziej na środku czoła pomiędzy brwiami, na prawym policzku i słabsze na lewym, z prawej strony górnej wargi i na podbródku. Ustawienie głowy frontalne, ramiona nieco skręcone w bok.
Na dworze zimny i porywisty wiatr, a w Luwrze tłumy, w niektórych salach trudno dopchać się do obrazów. Jak w całym Paryżu dużo obcokrajowców, większość wycieczek oprowadza się objaśniając po angielsku.”
