Obrazy Juliusza Lewandowskiego (Martwego) odzwierciedlają wiele rzeczy: część z nich to manifestacja osobistej frustracji i gniewu artysty na otaczającą nas rzeczywistość, inne prace to intymne, wyciszające i subtelne studia nad emocjami artysty. Jednak niezależnie od tematyki styl Juliusza Martwego momentalnie przykuwa uwagę i wciąga odbiorcę. Z pewnością mają w tym swoją zasługę różne inspiracje artysty: prócz czerpania z takich nurtów jak kubizm czy Nowa Rzeczowość, w pracach Martwego często dostrzec można motywy historyczne, nawiązujące do Rewolucji Francuskiej, Wojny Domowej w Hiszpanii czy okresu średniowiecza. Wszystko to jest jednak dodatkiem, gdyż obrazy Martwego wychodzą daleko poza zwykłe scenki rodzajowe czy malarstwo historyczne. Artysta używa tych tematów jako nośnika i metafory głębokich emocji, które w nim tkwią.
To właśnie emocje są być może najważniejszym i najsilniejszym elementem sztuki Martwego. Występują w dziełach wielopostaciowych, ale i w tych stonowanych, spokojnych. W obu przypadkach mają niekwestionowany wpływ na widza, osiągają więc zamierzony cel artysty. Juliusz Lewandowski ma odwagę mówić o ważnych dla niego problemach i patologiach współczesnych społeczeństw; artysta nie przygląda się biernie, lecz za pomocą swojej sztuki walczy o równość społeczną, tolerancję, miłość, mądrość i ponadczasowe wartości.
Sztuka Martwego w przekroju jest bardzo różnorodna i interpretowana na różne sposoby, co dowodzi jej wielowarstwowości. Prace artysty są z jednej strony złożone i wypełnione szczegółami, z drugiej zaś proste, często wręcz minimalistyczne; zawsze jednak głęboko wpływają na odbiorcę. Ważna w sztuce Lewandowskiego jest również jej uniwersalność, w jego twórczości znajdziemy wartości wyznawane na całym świecie, niezależnie od pochodzenia, tożsamości czy wieku. Wszystkie te elementy tworzą spójny i fascynujący wizerunek artysty, który sprawia, że obok Martwego nie da się przejść obojętnie.