Artyści i Artystki:
Tomasz Barczyk, Sławomir Brzoska, Jakub Cikała, Darek Gajewski, Filip Gajewski, Tomasz Tomaszewski, Katarzyna Tretyn, Andrzej Wochnik
Wielu z nas, bardziej lub mniej świadomie, pozostaje w wiecznym rozdarciu. Z jednej strony czujemy nieodparte pragnienie racjonalizowania otaczającego nas świata, logicznego porządkowania czy też układania go sobie pod nasze własne wyobrażenie. Z drugiej jednak strony owemu upartemu dążeniu do jasności i „władzy” chętnie przeciwstawiamy ogromną i równie nienasyconą tęsknotę za tajemnicą, wszelkimi nieoczywistościami, za światem magicznym, którego istotą jest przeczenie wszelkim ustalonym i wykoncypowanym przez nas prawom. Owo rozdarcie zauważalne jest w wielu obszarach naszego życia i działania. W sztuce stanowi istotną wartość poznawczą, zbliżającą ją paradoksalnie do nauki i wiedzy. Bardzo często to artystyczne działania wskazują i testują na różne sposoby wszelakie pęknięcia nieciągłości w naszym postrzeganiu i definiowaniu otaczającego świata. Nie można zapomnieć też, że to w wizualnym obszarze dochodzi do różnego rodzaju zabiegów mających na celu porządkowanie, syntezowanie i hierarchizowanie naukowych spostrzeżeń. Towarzyszące temu „uproszczenia” i „uśrednienia” pozostawiają całkiem spory margines nieopisany, niemieszczący się w danym schemacie. Generowana w ten sposób „tajemnica” ujawniając się zaskakuje nas i pozostawia bezbronnymi.
Schemat czy też synteza nie jest jednak jedynie zagrożeniem dla prawdy. Często ujawnia fascynujące, uniwersalne piękno natury zjawisk, pozwala głębiej poznać ich istotę. W sztuce synteza wskazuje, uwypukla, zwraca naszą uwagę na istotę rzeczy, szuka też drogi na skróty.
Wystawa „/Nie/oczywistości” w założeniu ma być próbką ukazania artystycznej eksploracji przywołanego wyżej rozdarcia między racjonalnością i prawami a różnego rodzaju nieoczywistościami oraz nieuświadamianym na co dzień obszarem naszej wizualności. Prezentowane na niej prace na różne sposoby łączą ze sobą te dwa, pozornie wykluczające się światy. Dla wszystkich wiedza z zakresu, fizyki, geometrii czy optyki stanowi niepodważalny fundament i zarazem startowy punkt twórczych poszukiwań. Wykroczenie poza wydeptaną ścieżkę i utarte schematy odkrywa przed nami bogactwo, a także symboliczny potencjał tytułowych nieoczywistości. Poszczególne realizacje na pierwszy rzut okaz wydają się prezentować świat jasny, logiczny i przewidywalny. Wystarczy jednak chwila uważniejszej obserwacji, by odkryć w nich „tajemnicę” oferującą cały wachlarz zaskakujących rozwiązań. Czasami wynikają one wprost z niedoskonałości naszych zmysłów, czasami ujawniają niezamierzony potencjał syntetycznego obrazowania zachodzących w naturze procesów, czasami jednak wynikają wprost z nieoczywistej natury samych zjawisk. Tak, jak wstęga Möbiusa, której poznanie wiele lat temu było dla mnie głównym impulsem do wejścia w fascynujący świat naukowych nieoczywistości i ich reprezentacji w obszarze sztuk wizualnych. Tak więc, „/Nie/oczywistości” poświęcone będą artystycznej afirmacji różnych aspektów postrzegania świata, jego paradoksów, nieoczywistości ale także różnego rodzaju schematyzacji i umowności w obrazowaniu i definiowaniu zjawisk fizycznych.
Kurator wystawy: Sebastian Dudzik