Witamy w świecie, gdzie natura rozkwita w swej osobliwości, odkrywając niezliczone tajemnice, zachwycając swoim pięknem i potęgą. Zapraszamy do podróży przez wyobraźnię trzech artystów - Artura Gruceli, Ewy Goral i Marcina Koleśnika, którzy na płótnie pokazują własną interpretację świata naturalnego i jego relacji z człowiekiem.
W wyobrażonej scenerii obrazów Artura Gruceli prezentowany jest świat hiperrzeczywisty, jakby wydestylowany, archetypiczny ogród. W gęstej roślinności rozgrywają się symboliczne sceny, które niełatwo daje się jednoznacznie zrozumieć. Postaci tkwiące w chimerycznym środowisku, są świadkami magicznych rytuałów, wobec których przyjmują różne postawy. Zaplątanym w roślinność postaciom towarzyszą symbole takie jak słońce, księżyc, woda czy ogień, od zarania ludzkości pobudzające wyobraźnię i łączone z naturalnym cyklem życia. Człowiek jest uwikłany w naturę i zdany na łaskę jej stworzeń. Szczytem wtajemniczenia jest spokój, odwrócenie się plecami do ciemnej gęstwiny lasu – odcięcie.
Ewa Goral, inspirowana bliskością z roślinami, pokazuje nierozerwalną relację człowieka z naturą. Jej prace stają się opowieścią o symbiozie z przyrodą, potrzebie kontaktu, doświadczania i zrozumienia. Artystka stara się odrzucić obraz natury kreowany przez społeczeństwo, aby pokazać ją jako pierwotny fundament życia. Centrum jej obrazów stanowią przefiltrowane przez wyobraźnie rośliny, tworzące botaniczne historie. Wyobrażone światy nawarstwiają się, dziwaczeją, plączą się przypominając nieuporządkowaną i wybujałą dziką przyrodę. Obrazy Goral pochłaniają tajemnicą, a jednocześnie są bliskie, ciepłe i wibrujące.
Obserwując ciągłe przemiany natury, Marcin Koleśnik tworzy pejzaże, gdzie związek natury z człowiekiem, a zarazem jej bezwzględność, tworzą całość. W strukturze kłębowiska roślin artysta próbuje uchwycić przestrzenie, które umożliwiają wszystkim stworzeniom wzajemne egzystowanie. Czasami te przestrzenie są ciemne i nieprzeniknione, innym razem odsłaniają fragmenty tła, tworząc iluzje optyczne i kształtując dodatkowe wymiary. By pokazać te wymiary, Koleśnik zestawia elementy typowe dla malarstwa pejzażowego z formami abstrakcyjnymi, które nazywa szczelinami. To jest właśnie dodatkowy wymiar, który jednocześnie zakłóca i tworzy obraz, zmieniając charakter przestrzeni i nadając jej nowy kształt. W ten sposób artysta odkrywa tajemnicę równowagi.
Wystawa Mystery Keepers odsłania nieznane dotąd oblicze natury za sprawą jej trzech powierników. Koleśnik, Goral i Grucela posiadają dar do zgłębienia arkanów natury w sposób niezwykle wnikliwy i osobisty. Dzięki ich szczególnemu związkowi z przyrodą, ich twórczość pozwala choć trochę zbliżyć się nam do zrozumienia jej istoty.
Tekst: Karolina Żebrowska
ARTUR GRUCELA
(ur. w 1987 roku) – w swoim malarstwie zgłębia pierwotne aspekty związku człowieka z naturą, które współcześnie ulegają zatarciu. Ważna staje się tu bezsilność jednostki względem otaczającego ją świata. Pozbawione cech szczególnych postaci zdane są same na siebie, nie panują nad otoczeniem, są niewyróżniającym się elementem pejzażu. Często sięga przy tym do mitów, alegorii, motywów z literatury czy historii sztuki. Wchodzi w dialog z kanonicznymi dla siebie twórcami. Korzeni sztuki Gruceli zatem dopatrywać się możemy w twórczości symbolistów, romantyków czy neoklasyków.
EWA GORAL
(ur. w 1984 roku) – punktem zwrotnym w jej twórczości był wyjazd do Indii i odkrycie jak bardzo różni się podejście kultur wschodnich od cywilizacji zachodniej w relacji człowieka z naturą. Szuka inspiracji w pracach etnobotaników, biologów czy kulturoznawców dla których natura jest integralnym podmiotem, a nie tylko tłem dla człowieka. Pokazuje jak jest piękna i krucha, jednocześnie też silna, a czasem groźna. Na obrazach tę dwoistość można dostrzec w detalach. Obrazy Goral to przenikające się mikro- i makrokosmosy, organiczne formy. Motywy roślinne podpatrzone w terenie lub pod mikroskopem przefiltrowane są przez wyobraźnię artystki.
MARCIN KOLEŚNIK
(ur. w 1980 roku) – podstawowym tematem jego obrazów jest natura, jej nieustanna zmienność w cyklu pór roku, co pokazuje szerszy kontekt, w którym śmierć i odradzanie jest częścią życia. Zmiana jest gwarantem trwania. Lubi cytować, malować fragmenty lokalnego pejzażu, zazwyczaj w bieżącej porze roku, zestawione z elementami fantastycznymi. Zastawienie to ujawnia ukryty rytm, który może manifestować się w obrazie, bo kompozycja malarska to z natury rzeczy wzajemne stwarzanie się elementów w polifonicznej strukturze dążącej do harmonii, nie tworząc jednej narracji, jednej właściwej interpretacji
fotografia u góry: Marcin Koleśnik, Under the trees I, 2024
Ewa Goral, Whispers from the Undergrowth, 2024
Artur Grucela, Duality, 2024