Lasy, grądy, łęgi, ogrody, parki, podwórka, tarasy, balkony, szklarnie, promenady, pergole… Zielony pejzaż Wrocławia kształtował się przez wieki o czym świadczą zapiski i dokumenty w postaci rycin, obrazów, tekstów. Opisy dolnośląskiej zieleni pojawiają się już w renesansowej literaturze: Śląsk nazywany jest Elizjum – ogrodem rajskim a wrocławski ogród botaniczny Laurentiusa Scholtza opisywany jest jako Locus amoenus czyli miejsce przyjemne.
Wiele form ogrodów czy zieleni wrocławskiej nie zachowała się do naszych czasów, choćby renesansowy Ogród Rybischów rozciągający się od obecnej ul. Ofiar Oświęcimskich aż do Fosy Miejskiej; barokowy, ekscentryczny Ogród Wodny Wolfganga Scharschmidta pełen zaskakujących instalacji i wodotrysków, z których wypływały piwo i wino; czy też liczne ogrody i palmiarnie rozciągające się wokół XIX wiecznych établissement.
Najnowsza seria prac malarskich wrocławskiej artystki – Moniki Koniecznej, powstawała przede wszystkim w plenerze i pod wpływem inspiracji historią wrocławskiej zieleni. Wzmożona fascynacja artystki przyrodą i potrzeba do powrotu „na łono natury” wynika m.in. z pandemicznych doświadczeń, kiedy swoboda przebywania w naturze została ograniczona. Przedstawienia z cyklu Locus amoenus dalekie są jednak klasycznej idylli. Na obrazach Koniecznej przyroda jawi się jako zjawisko fantastyczne i dynamiczne. W bujną roślinność artystka wplata egzotyczne zwierzęta a elementy autentycznego, naturalnego pejzażu Wrocławia przeplata z surrealistycznym wyobrażeniem o nieistniejących, miejskich ogrodach.
Kuratorka: Anna Stec
Plac Jana Pawła II, lokal nr 17, Wrocław