Pieczołowicie wybrane, rozmieszczone w szczególnej aranżacji prace artysty ożywają, multiplikują się, a w dialogu z performansem butoh nęcą i zachęcają widza do podejmowania własnej interakcji z przestrzenią. Miejsce sprzyja eksperymentom. Wernisaż transmitowany będzie online z Butohsfery, miejsca aktywności fundacji Pompka, na warszawskim Starym Mokotowie Japoniki
„Chwilo trwaj” mówimy próbując zatrzymać moment, w którym chcemy więcej. Napięcie i niepewność przyjemnie rezonują w przestrzeni, w której czas się zatrzymał. W procesie twórczym lubię niepewność i niespodzianki. Jednocześnie pragnę zapanować nad materią, nadać jej sens stosując najbardziej adekwatne środki. Tak, by uderzyć w istotę rzeczy ale nie narzucać i nie podawać na dłoni a poprzez skojarzenia, symbolikę nakreślać ogólny charakter – mówi . Przestrzeń dzieła musi być otwarta, a odbiorca stawać się częścią tej przestrzeni i tego dzieła.
Mirosław Baca
Wypełniająca powierzchnię wystawy materia - od kamienia, przez drewno i papier do powietrza – naprzemiennie przygniata lub unosi zachęcając do podejmowania kolejnych kroków. Mimo towarzyszącego tej podróży napięcia, można wejść bez obaw, artysta precyzyjnie zbalansował wagę. Wygładzone, obnażone krwiobiegi materii i wszechobecne - nawet w akwafortach - otwory, nie ustają w dostarczaniu nam tlenu. Amorficzne, zwielokrotnione lustrami byty współistnieją, ożywiając przestrzeń. Performance butoh (Anita Zdrojewska) i dźwięk najstarszego na świecie, drewnianego instrumentu – didjeridoo (Rafał Ruff Libner) dopełnią Interwał w naturalny sposób.
W programie Japoników na Mokotowie, które otwiera wystawa Bacy przewidziano też koncert i warsztaty „Haiku Music: medytacja z misą” Mają [Mayą] Baczyńską, warsztaty butoh z Anitą Zdrojewską, pokaz i warsztaty kaligrafii z Yumiko Gajewski, „Kintsugi”, czyli rzecz o japońskiej technice naprawy ceramiki laką, spotkanie literackie z autorem „Dzienników japońskich” - Piotrem Milewskim oraz warsztaty kulinarne „Shojin ryori/potrawy mnichów buddyjskich” z Kazuyą Kuramochim.
Performans w Interwale
brzemiennie
wypełniona tańcem
smuga światła
mrok przenika
Anita Zdrojewska – butoh
Rafał (Ruff) Libner - muzyka
ANITA ZDROJEWSKA - artystka niezależna: tancerka butoh, performerka, malarka ikon. Z wykształcenia japonistka. Od 2008 roku uczyła się butoh m.in. u Yoshito Ohno, Atsushiego Takenouchiego, Yukio Waguriego, Ko Murobushiego, Tetsuro Fukuhary, Ken Mai’a, Mayi Dunsky.
Tańczyła m.in. z Tetsuro Fukuharą podczas Dni Japonii w Warszawie i Joan Laage w projekcie „Earth Tomes” w Forcie Mokotów. Brała udział w festiwalach Terytoria w CSW Toruń z performensem „Punkt zero” i Butohpolis tańcząc „Niesen” przy muzyce Ruffa Libnera oraz w grupowych i indywidualnych improwizacjach, m.in. „Dla wody”, „Ogród butoh” czy „Mur”. Od momentu powstania, „Punkt Zero” rozwinął się do tryptyku („Punkt zero”, „Punkt zero. Nebula” i „Punkt zero. Kontinuum”), którego ostatnia część miała premierę w lipcu br. podczas 2. edycji spotkań Butoh Kai w Butohsferze*.
Od 2018 roku, Zdrojewska, wraz z Joanną Sarnecką, bierze udział w projekcie artystyczno- badawczym „Weselekekkonshiki” prezentowanym podczas Matsuri (2018) oraz w Butohsferze i siedzibie Stowarzyszenia Architektów Polskich (2019). Reperformowała też wybrane prace Mariny Abramović podczas wystawy „Do czysta/the Cleaner” w CSW Toruń.
W 2010 roku rozpoczęła naukę malarstwa ikonowego w pracowni ikon oo. Jezuitów „Droga Ikony”. Brała udział w plenerach a swoje prace wystawiała na wystawach zbiorowych w galeriach i muzeach w Warszawie, Poznaniu, Częstochowie i Zamłyniu (Ukraina).
Prezeska fundacji Pompka (www.fundacjapompka.org.pl), animatorka kultury i działań społecznych, organizatorka wielu wydarzeń związanych z butoh i współczesną kulturą Japonii – warsztatów, wystaw, koncertów i projekcji filmowych. Twórczyni fanpage’a BUTOHSFERA, od kilku lat prowadzi regularne warsztaty butoh w Butohsferze.
RAFAŁ („RUFF”) LIBNER – muzyk, podróżnik, dźwiękowiec i autor tekstów. Na didjeridoo gra od 1998 roku. Współtwórca Radio Samsara, Nell’ Ambientes i Balanda Didjeridoo Duo. Współpracował z krakowskim “Teatrem Starym” grając w spektaklu “Factory 2” Krystiana Lupy, Storia Theurgica Dynamic Multimedia Project, Gadającą Tykwą, Magic Carpathians, “Studnią O”; podczas licznych pobytów w Nepalu koncertował i nagrywał z Shyam Nepali Group. W kwietniu 2005 został laureatem nagrody solowej dla instrumentalisty (Nowa Tradycja) a w grudniu 2007 Nell' Ambientes i GadającaTykwa otrzymali I nagrodę w konkursie Scena Otwarta (Mikołajki Folkowe, Lublin). Od 2016 pełni funkcję prezesa w stowarzyszeniu “Didjeridoo.PL”. Współorganizator Festiwalu Didgeridoo “Dźwięki z Korzenia”.
* Butohsfera - projekt artystyczno-edukacyjny, przestrzeń "ponad granicami i poza czasem" łącząca osoby interesujące się sztuką współczesną a w szczególności butoh. Do Butohsfery zapraszani są wszyscy, którzy chcą ją współtworzyć.