Prace Michała Slezkina to rodzaj melancholijnej kontemplacji mrocznych aspektów cywilizacji. Wykorzystując motyw kwiatów, martwej natury, krajobrazu charakterystyczne dla ikonografii zachodniego malarstwa, Slezkin opowiada o schyłkowych stanach wewnętrznych. Rozgrywają się one na skraju często nieprzespanej nocy, w atmosferze pomiędzy jawą a powolnym zapadaniem w sen i towarzyszącymi mu marzeniami na granicy koszmaru.