Na wystawie "Simple Complexity" prezentowane zostaną prace z lat 2022-23, pochodzące z najnowszej serii ”Frequencies”, w których Michał Misiak pogłębia i niuansuje rozwijaną od dwóch dekad, własną koncepcję obrazu bezprzedmiotowego. Stałą i najbardziej charakterystyczną składową języka artystycznego są tu linie i tworzone przez nie układy. Malarz porusza się w obszarze szeroko rozumianej sztuki geometrycznej redukując środki wyrazu, a zarazem penetrując tkwiące w nich potencjały interferencji. W istocie tych poczynań twórczych leży niejako „prosta złożoność” – pozornie sprzeczna tendencja do godzenia minimalizmu (w kwestii stosowanych elementów formalnych, w doborze kolorów, w decyzjach kompozycyjnych) z wielością i skomplikowaniem pojawiających się struktur.
„Optyczne rezonanse”, które powstają w efekcie nakładania się rytmicznych, acz nieregularnych płaszczyzn liniowych prowadzą do wrażeń uprzestrzennienia, drgania, wibrowania. Swoistych paradoksów w myśleniu Misiaka o obrazie jest znacznie więcej i to one stanowią dla widza wyzwanie, decydują o poznawczo-intelektualnej, estetycznej, ale też emocjonalnej atrakcyjności dzieł.
Z jednej strony mamy bardzo konsekwentną, miarową medytacyjność z drugiej odczucie ruchu czy nieoczywistych napięć przenikających wizualną tkankę prac. Materialność malarskiego medium i dążenie do jej przezwyciężania. Warsztatową doskonałość i chęć wymknięcia się dyktatowi zimnego perfekcjonizmu. Linię prostą, ale i efekt falowowibracyjnego rozchodzenia się czy zbiegania, który dynamizuje poszczególne układy. Jednym z najpotężniejszych wyzwań, jakie stawia przed sobą artysta jest zbliżenie obrazu do abstrakcji muzyki, stworzenie swego rodzaju plastycznego ekwiwalentu dla doznań jakie powstają w trakcje słuchania współczesnych dokonań kompozytorskich. Czasowości muzyki, strukturalnym współbrzmieniom i jakościom dźwiękowym zdają się tu odpowiadać zagęszczające się i rozrzedzające „częstotliwości” linii, przestrzenność i zmienność ich interferencji, obecność płynnie przenikających się struktur, wreszcie „odmaterializowanie materii” malarskiej i dźwięczność subtelnych interakcji barwnych.
Fotografia u góry: Michał Misiak, FR 98, oil on canvas, 150 x 150 cm, 2022
Michał Misiak, FR 116, oil on canvas, 195 x 195 cm, 2023
Michał Misiak, FR 102, oil on canvas, 150 x 150 cm, 2023
Michał Misiak, FR 105, acrylic on canvas, 60 x 60 cm, 2023
