Michał Kulig urodził się w 1998 r. w Rzeszowie. Już w wieku 13 lat uczył się rzemiosła i pracy przy renowacji ołtarzy kościelnych w warsztacie swoich rodziców, gdzie wykonywał złocenia oraz podstawowe czynności przy czyszczeniu i dopracowywaniu elementów rzeźb w drewnie. Jest absolwentem Zespołu Szkół Plastycznych im. Piotra Michałowskiego w Rzeszowie, którą ukończył w 2017 r., uzyskując dyplom ze snycerstwa pod kierunkiem Leszka Kuchniaka. Następnie otworzył własną pracownię, gdzie wykonał wiele rzeźb na zamówienie dla indywidualnych klientów, kolekcjonerów sztuki i instytucji, realizując pomniki świętych w drewnie oraz kamieniu, widniejące w przestrzeni publicznej i na prywatnych posesjach, m. in. rzeźby do ogrodu biblijnego w Gorzkowie, czy pomnik św. Andrzeja Boboli w Nowym Mieście k. Leżajska.
Wystawa „Oblicza Duszy” jest pierwszą prezentacją rzeźb autorstwa Michała Kuliga. Kobiece popiersia, głowy i płaskorzeźba a także przedstawienie fauna (demona) i studium dłoni zostały wykonane w drewnie lipowym, często bielonym, z niektórymi elementami pokrytymi złotem płatkowym, używanym w konserwacji zabytków. Artysta tak określa źródło zainteresowań i charakter twórczości: „Inspirację czerpię z natury, a także obserwując i zgłębiając wiedzę na temat ludzkiej kondycji psychologicznej i duchowej, używając do tego symboliki. Staram się nie inspirować żadnym nurtem w sztuce, wykonuje pracę w stylu realistycznym, nawiązując do współczesnych (ogólnie przyjętych) ideałów piękna”. Dominującym motywem rzeźb jest kobieta, ale temat wydaje się bardziej złożony. Postacie uosabiają piękno idealne, młodość zawieszoną w czasoprzestrzeni. Jednocześnie aktualnego charakteru nadają im współczesne uczesania i elementy ubioru. Uskrzydlone istoty to ziemskie anioły, często przedstawione z symbolicznymi atrybutami; tulipan - odnowa i wewnętrzne odrodzenie, lilia - czystość, niewinność, ptak - wolność, duchowość, motyl- transformacja, psyche, ulotność. Dla artysty ważnym aspektem jego realizacji jest głębszy wymiar natury. Nieskazitelne piękno rzeźb rozrywają pęknięcia, wynikające z „pracującej” struktury drewna. Powstałe, budzące niepokój szczeliny stają się metaforą ludzkiego wnętrza w anielskiej istocie. Prace Kuliga nabierają metafizycznej wymowy poprzez interesujące zabiegi ze światłem oraz stosowanie miejscowo złoceń. Tematem podejmowanym już wcześniej, a prezentowanym na wystawie jest mitologiczna postać fauna, archetyp demona; w ikonografii chrześcijańskiej diabła. Satyr w interpretacji autora kusząco zwodzi cielesnym pięknem, personifikując nieokiełznanego ducha natury. W utworach rzeźbiarza przykuwa uwagę niezwykła precyzja w opracowaniu detalu anatomicznego i strukturalnego. Autor w swoich realizacjach zwraca się ku sztuce klasycznej; mimika, ekspresja ruchów, szczególne upozowanie dłoni przywołują typ renesansowego wizerunku, ale też kobiecy ideał prerafaelitów. „Anioły i demony” Michała Kuliga to zatem współczesna transpozycja neoromantycznej wizji piękna wyrażonego w doskonałości ciała poprzez wzniosłość ducha.
Beata Kuman