Praca z pamięcią w obrębie własnego doświadczenia często polega na jej podważeniu, ponieważ za każdym razem, kiedy obraz zastyga ponosimy klęskę. Jednym z istotnych elementów projektu jest wprawienie obrazu w ruch, by poszukać aktualnych znaczeń, na nowo zbudować mapę skojarzeń, naszkicować łuk między odległym, a dzisiejszym widzeniem zdarzeń. Zobaczyć co tam jeszcze jest? Powody do rozpoczęcia pracy nad konkretnym zdjęciem są trudne do uchwycenia. Rozpoznany fragment rzeczywistości (może to także być ulotna myśl lub napotkane zdjęcie) przykuwa moją uwagą, idę za tym tropem i jestem ciekaw, dokąd on może mnie zaprowadzić. Praca nad fotografią w procesie opartym na intuicji jest pracą po omacku, nie mogę definiować roli tworzonych obrazów. Mogę jedynie powiedzieć: wydaje mi się, że to może mieć znaczenie.
Jednym z elementów pracy "To wcale nie jest trudne" był powrót do przeglądanej przeze mnie w okresie wczesnego dzieciństwa książki Adama Słodowego "Lubię majsterkować", tytuł wystawy nawiązuje do tytułu dwóch pierwszych jej wydań, nie sama książka jest jednak istotna, ale wspomnienia, które przywołuje. Sięgnąłem także po stare podręczniki medyczne mojej mamy, które również przerzucały mnie do tego okresu, uczucie to było tym silniejsze, że nie powracałem do tych obrazów od tamtego czasu. Mimo że utracona jakość percepcji dziecka i dystans w czasie utrudniały docieranie do tych odległych emocji, ich zatarty kontur zdawał mi się ukrywać coś istotnego. Podjąłem próbę realizacji wybranych obiektów a proces ten prowadził do wydobycia z pamięci obrazów i tworzenia kolejnych modeli, już w oderwaniu od książki Słodowego. Modele odnosiły się do odczuć konkretnych doświadczeń. W miarę pracy dostrzegałem narastające napięcie pomiędzy zatartymi wyobrażeniami, a aktualnymi, świeżymi jeszcze, przeżyciami i starałem się uchwycić ich relację przez miksowanie swobodnych skojarzeń w obszarze intuicyjnie odczytanego sensu. Dalsze opracowanie tego materiału w procesie twórczym jest próbą odzyskania komunikacji w obrębie własnej przeszłości.
Michał Bugalski
Michał Bugalski (ur. 1985 r.) – ukończył fotografię na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie pracuje jako adiunkt w IV Pracowni Fotografii. Jest laureatem nagrody głównej na Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko 6 (2011 r.). Aktualnie porusza się wśród zagadnień obszarów pamięci i ukrytej obecności minionych doświadczeń w percypowaniu otaczającej rzeczywistości; przywołuje i wzmacnia te wrażenia w eksploatowanym medium.
Wybrane wystawy indywidualne: Ustało Wszystko, Galeria Piętro Wyżej, Centrum Kultury Katowice 2012, Tranference, The Format Contemporary Culture Gallery, Mediolan 2013, Zapis, Poznańska Galeria Nowa 2013, Wilczyca Kapitolińska, Poznańska Galeria Nowa 2014, Rozpoznanie, Poznańska Galeria Nowa 2015, Pathosformeln, Galeria Piekary, Poznań 2016, Jaskinia, lokal_30, Warszawa 2017, Siostry, Galeria MS, Piła 2018, Zjawiska wirujące i mętne, Galeria Piekary, Poznań 2019
Wybrane wystawy zbiorowe: Reflexive Relations, 22. OFF Festival Bratislava, Słowacja 2013, Rybie Oko 7, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk 2013, Tak między nami, to te filmy o ważnych sprawach są, Kolektyw 1a, Poznań 2014, Płynność obrazu, Galeria FF, Łódź 2014, The Grass Grows, Riehenstrasse 71, Bazylea, Szwajcaria 2014, Jak Grzyby…, Fabryka Galerii Sztuki, Łódź 2014, Obrazy, które trwają w czasie, Kolektyw 1a, Poznań 2014, Pierwsze Spotkanie Fotografii. Pochwała różnorodności, Galeria Manhattan, Łódź 2014, 6 x 3 = 25, Galeria Piekary, Poznań 2014, Showroom, Poznańska Galeria Nowa, Poznań 2015, Katedra, Centrum Kultury Zamek, Poznań 2015, Dotyku!, Scena Otwarta, Poznań 2021
Pokaż mniej