W onirycznej post-barokowej instalacji Imago mundi zrealizowanej dla Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku neapolitański artysta Maurizio Elettrico posłużył się archetypem ogrodu. Ogród jako model kosmosu jest wszechobecny od zamierzchłych czasów w kulturach świata, by wspomnieć biblijny eden, pola elizejskie, mitologiczny ogród Hesperyd, wiszące ogrody Babilonu czy japońskie ogrody Zen. Symbolika ogrodu zawiera istotną dychotomię: z jednej strony zakorzeniona jest silnie w naturze jako nadrzędnej sile porządkującej związanej z cyklem życia i śmierci, z drugiej zaś nie może funkcjonować bez interwencji i kontroli człowieka.
Instalacja Imago mundi oddziałuje na styku rozmaitych obszarów i przypisanych im poetyk. Przetwarzając i zestawiając elementy pochodzące ze świata organicznego i nieorganicznego w osobliwe kombinacje obrazów, słów, dźwięków i zapachów, Elettrico odmalowuje spekulatywny scenariusz równoległej pseudo-rzeczywistości. Przybiera ona postać przedziwnego sztuczno-naturalnego habitatu, którego projektantem jest post-człowiek – transhumanistyczny bioarystokrata. Jego ekosystem składa się z hybrydycznych gatunków roślin i zwierząt powstałych w wyniku wyrafinowanego połączenia genetyki, magii, szamanizmu i … sztuki.
Maurizio Elettrico (1965) mieszka i pracuje w Neapolu. Po ukończeniu studiów w dziedzinie nauk przyrodniczych jego poszukiwania artystyczne skoncentrowały się na międzydyscyplinarnych powiązaniach pomiędzy filozofią, historią i ikonografią. Jego działalność artystyczna charakteryzuje się różnorodnością techniki, od rysunku odręcznego na papierze i tkaninach do sztuk plastycznych, aż po kolaż, wideo, performance, pisanie, rzeźbę i instalacje tworzone z materiałów z odzysku. Swoje wyrafinowane idee wyraża poprzez specyficzną ikonografię opisaną wyjątkowym stworzonym przez siebie leksykonem literackim. W swojej twórczości Elettrico wynajduje na nowo świat poprzez wprowadzenie go do nowej rzeczywistości mitologicznej stanowiącej połączenie sacrum i science fiction. Dostrajając do siebie dysonansowe formy i materiały, otwiera fascynującą drogę do magicznego świata zawieszonego pomiędzy przeszłością a przyszłością, zorganizowanego zgodnie z tajemniczym i ideologicznym pociągiem do alchemii, który rozpuszcza się w mieszaninie inteligencji, kreacji artystycznej oraz wiedzy naukowej i technicznej.
Neapol, rodzinne miasto Elettrico, pozostaje dla niego silnym punktem odniesienia w całej jego karierze. Jego kariera rozpoczęła się od indywidualnej wystawy w Galerii Vera Vita Gioia w 1993 roku, a następnie rozwijał swoją twórczość artystyczną w ścisłej współpracy ze Studio Morra (pokaz indywidualny Ogród innych, 2002), a później z Fondazione Morra, która promuje jego działania do dziś. To właśnie w Neapolu mieści się również stała instalacja Elettrico związana ze swoją lokalizacją zatytułowana Wunderkammer. W 2004 wydawnictwo Edizioni Morra opublikowało Nowe imperium autorstwa Elettrico, przedstawiające serię wyimaginowanych scenariuszy i prezentujące jego wizję alternatywnych światów przyszłości. Wkrótce potem artysta stworzył wielkoskalową instalację w Kapitularzu Padewskim, prezentowaną podczas rzymskiego Quadriennale w Narodowej Galerii Sztuki Współczesnej (GNAM – Rzym). W 2006 roku zaprezentował swój indywidualny pokaz Lo Scoiattolo e il Graal (Wiewiórka i Graal) oparty na postaciach z jego książki Nowe Imperium w Muzeum Narodowym Capodimonte w Neapolu. W 2007 roku wystawę Cervandro - Il Nudo travestito (Cervandro, nagość w przebraniu) zaprezentowano w Pio Monti Arte Contemporanea w Rzymie, a następnie w ramach indywidualnej prezentacji w Galerii Lipanj e Puntin w Trieście. W 2009 roku zaprezentował swoje prace na Biennale w Wenecji (Arsenale, Wystawa towarzysząca zatytułowana „Deturnee”) oraz na Biennale Knokke w Gandawie, we współpracy z Galerią Hoet Bekaert. W tym samym roku jego książka L'Infante demiurgo została opublikowana przez mediolańską oficynę Mimesis Edizioni. W 2011 roku po raz drugi wziął udział w Biennale w Wenecji w ramach wystawy Padiglione Italia rozrzuconej na terytorium całego kraju, a w 2013 roku wziął udział w multimedialnej wystawie Biorema w Galerii Paola Verrengia w Salerno. W 2015 roku jego wielkoskalowa rzeźba została włączona do wystawy L'Albero della cuccagna, Nutrimenti dell'Arte, której kuratorem był Achille Bonito Oliva, i którą prezentowano na terenie całych Włoch. W 2016 roku jego indywidualna wystawa Historia Supernaturalis , której kuratorem był Eugenio Viola, została zorganizowana w Muzeum PAN w Neapolu. Lata 2020-2021 to kolejna wystawa indywidualna w formie instalacji związanej z konkretnym miejscem, zatytułowana Efemeryczny bankiet dla niewidzialnego gościa: czekając na bio-arystokratę, której kuratorem jest Chiara Valci Mazzara. Została ona zaprezentowana w Kunstverein am Rosa-Luxemburg Platz w Berlinie, we współpracy z Fondazione Morra. Na wystawie, w formie wszechstronnej immersyjnej instalacji, zaprezentowano nowe prace rzeźbiarskie oraz operowe dzieło dźwiękowe zainspirowane siedmiotomową sagą Lo Scoiattolo e il Graal (Wiewiórka i Graal). opracowywaną od 2009 roku. W lipcu 2022 instalacja Elettrico Convivium Aeternum, której kuratorem była Marta Wroblewska, zainaugurowała działalność Ipogeo dei Cristallini w Neapolu. W czerwcu 2023 jego indywidualna wystawa Imago mundi, której kuratorem jest Marta Wroblewska, zostanie zaprezentowana w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Prace Elettrico są obecne w stałych kolekcjach wielu instytucji, w tym między innymi: S.M.A.K. Muzeum Van Heden Daagse Kunst w Gandawie (Belgia), The Madre – museo d’arte contemporanea Donnaregina w Neapolu (Włochy) oraz Fondazione Morra w Neapolu (Włochy).