Projekt Left Hand Exercises otrzymał nagrodę Biura Wystaw Artystycznych w Tarnowie podczas międzynarodowego konkursu na eksperyment w sztukach wizualnych PRÓBA 5, organizowanego przez Galerę Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu.
Left Hand Exercises to swoiste laboratorium, do którego wypadkową stały się ograniczenia ciała, odnajdywanie się w samotności oraz wydobywanie („le charbonnage”) siebie w całym tym eksperymencie. Pamięć ciała. Mojego ciała, które zostało przepracowane i zdeformowane poprzez wieloletnie praktyki artystyczne (pracę w technikach linorytu) oraz treningi szermierki.* W projekcie Left Hand Exercises dosłownie trenuję lewą rękę, podejmując próbę przeniesienia nawracających uszkodzeń dla nowej wartości artystycznej. To proces przekształcania niedoskonałości ciała w jego niejednoznaczną doskonałość. Wykorzystanie warunków ciała w danym momencie „... imperatyw poznania szerokorozumianych możliwości i ograniczeń cielesności. Jeśli choroba oznacza intensywniejszą świadomość ciała, to pozwala ona lepiej uchwycić przyrodzone warunki sztuki, przenosi do miejsca, z którego widać, czym jest każda twórczość powstająca w określonej kondycji organizmu”
(A. Skalska, Choroba jako źródło sztuki, str. 10)
Projekt Left Hand Exercises rozpoczęłam w 2023 roku, podczas miesięcznej rezydencji artystycznej w Le Charbonnage w Genk w Belgii. Codzienne rytuały, przebywanie blisko okolicznej natury oraz sama historia miasta Genk (miasto górnicze), pozwoliły stworzyć mi cykl prac (linoryty ,,myself and mine(r)”, rysunki o tym samym tytule oraz szkicowniki „from and to Genk) będących swego rodzaju wizualną kopalnią autorefleksji. Są zapisem trzydziestodniowych, trwałych i powtarzanych ćwiczeń na lewą rękę (rysunki, teksty oraz matryce graficzne były tworzone i opracowywane wyłącznie lewą ręką). Był to czas odkrywania siebie oraz swojego ciała w procesie na nowo.
Ćwiczenia lewej ręki kontynuowałam w marcu tego roku, podczas 13th International Latgale Graphic Art Symposium w Muzeum Rothko w Daugavpils na Łotwie.
Inspiracją dla form wizualnych były napotkane „symbole” znalezione w miejscu mojego tymczasowego życia, takie jak: Realizm Rothko, rzeźba artysty Solveigi Vasiljevy - „Ko tu man gribēji pateikt? - Neko” czy niekończące się schody.
Początkiem do grafik stał się linoryt - skills (graphomotor), który jest zapisem „rozgrzewki lewej ręki”. Używałam powtarzalnego cięcia w matrycy linorytniczej, powtarzalnych śladów, aby ćwiczyć cięcie lewą ręką w matrycy graficznej. Kontynuowałam praktykę motoryki tej lewej. Trenując lewozręczność.
Uzupełnieniem projektu są obiekty, które powstawały w 2024 i 2025 roku. Obiekty ściśle związane z moimi praktykami - rycie w linorycie oraz fechtunek, które wzajemnie się uzupełniają i są nieodłącznym elementem mojego życia. Obiekt - „narzędzie” - to połączenie mojego narzędzia pracy - dłuta z narzędziem walki - floretem. To spaw kawałków klingi (fragment broni), które złamałam podczas toczonych pojedynków oraz rylca, którym ryłam w matrycach graficznych. Kolejna to obiekt - „matryca ochronna”, inspirowana szermierczym ochraniaczem / napierśnikiem, stosowanym podczas pojedynków. Niewidoczny, schowany pod kolejnymi warstwami stroju. Tutaj matryca graficzna, staje się ochronnym pancerzem, kolejną warstwą skóry, która nosi ślad doświadczania, z drugiej strony chroni przed jego skutkami. Ostatnim, najnowszym obiektem jest obiekt zatytułowany „oburęczność”, fragment stroju szermierczego, hybryda dwóch - prawej i lewej rękawicy. Obiekt w pewien sposób podsumowujący projekt Left Hand Exercises (ze względu na nawracające kontuzje, projekt nieprzerwanie trwający), wskazujący na zdobyte umiejętności, pozwalający wykorzystać w danym momencie warunki /lub ograniczenia ciała.
odmienne czucie powierzchowne
(fragment pracy „ode to the right hand”, obiekt rysunkowy, 2023)
* Dysfunkcje nerwu pośrodkowego w obszarze kanału nadgarstka, doprowadziły do nawracających ograniczeń funkcjonowania prawej ręki.
Martyna Rzepecka
Martyna Rzepecka - artystka wizualna urodzona w Poznaniu. Pracuje w tradycyjnych technikach graficznych (głównie druk wypukły), poszerzając je o działania graficzne, obiekty dotykowe i instalacje. Swoje linoryty nazywa ciałorytami. Fascynuje ją ludzkie ciało, które jest wizualną inspiracją, które wielokrotnie przetwarza, fragmentaryzuje, przekształca. Ponadto w swojej sztuce obserwuje artystyczne ciało, w jaki sposób wykorzystywane jest w procesie graficznym i jak zmienia się w nim, na przestrzeni lat praktyki (w znaczeniu fizycznym — przepracowania ciała). Interesuje ją kontekst matrycy – jako niezależnej materii, relacja artysta – odbiorca oraz granica poznania dzieła i jego sensualna przestrzeń odbioru. Oddaje się pasji rycia w linorycie.
Brała udział w ponad 90 wystawach zbiorowych i indywidualnych, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym, m.in.: GRAPHIC SKIN - Międzynarodowe Centrum Sztuk Graficznych – Kraków (2025), Rewers - wystawa indywidualna, Galeria Concrete Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu (2025) FEMIGRAPHIC, Galeria Willa, Łódź, Polska (2024), Left Hand Exercises — wystawa indywidualna, Le Charbonnage, Genk, Belgia (2024), The 35th Ljubljana Biennale of Graphic Arts — Cukrarna, Ljubljana, Słowenia (2023), Osten Biennale of Drawing — Galeria Narodowa Republiki Macedonii Północnej, Skopje, Macedonia (2023), 21st International Print Biennial Varna — The Boris Georgiev Varna City Art Gallery, Bułgaria (2021), Hit Festival — Haugesund International Festival of Artistic Relief Printing — Haugesund Billedgalleri, Norwegia (2019). Laureatka nagród i stypendiów artystycznych.
W 2017 roku uzyskała stopień doktory sztuk plastycznych na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Absolwentka Grafiki i Edukacji Artystycznej na WSzP w Toruniu. W latach 2011–2012 studentka Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania Graficznego (ALUO), Univerza v Ljubljani, Słowenia. Obecnie pracuje jako adiunktka w Katedrze Rysunku na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Mieszka i tworzy w Poznaniu, gdzie z zamiłowania uprawia szermierkę.