Niełatwo pisze się o twórczości innego artysty mając samoświadomość twórczych dylematów, rozterek, zmagań i konieczności pokonywania siebie oraz swoich ograniczeń, a wszystko w imię artystycznego rozwoju. Jednakże myśląc o twórczości Marty, w zasadzie dłonie same składają się do oklasków i podziwiać należy zapał, talent i upór. Zobaczyłem prace Marty jeszcze przed wyjazdem do Nowego Yorku, i wtedy zaskoczyła mnie pierwszy raz. Malowała zwierzęta Afryki tak jakby one były częścią jej codzienności. Zastanawiałem się, gdzie ona to widzi? Ale ona widziała i przede wszystkim, co ważne, działała z pasją.
Później, gdy znów zetknąłem się z jej pracami, zobaczyłem już rasowego malarza, a właściwie malarkę. Ekspresja, widocznie wcześniej nie w pełni jeszcze uświadomiona, uderzyła nagle w płótno i kartony. W pracach pojawiło się znacznie więcej niedopowiedzeń, ale i siła poszukiwania, otwartość na zmiany, czujność i odwaga w stawianiu linii, plamy, w drążeniu tematu, z którym artystka postanowiła się zmierzyć.
Znajdziemy naprawdę dużo przyjemności podążając za śladem ręki artystki, liniami, które wyplatają z wyobraźni struktury i formy, najczęściej zwierząt ale o ile sugestywniej przedstawionych niż poprzednio. Także zmiany w sposobie malowania, podejściu do koloru ujawniają jaki owocny artystycznie był to dla niej czas.
Zaskoczyła i ucieszyła mnie ta przemiana, a prace z tego okresu osobiście lubię najbardziej.
Andrzej Lichota – artysta malarz