Kolor i kształt to najważniejsze pojęcia języka artystycznego Marka Radke, który w swoich dziełach posługuje się w różnoraki, żywiołowy sposób powierzchnią, przestrzenią i światłem. Rozmaite formy geometryczne, zawsze jednak jasno zdefiniowane, określają nie tylko format, lecz także kompozycję jego prac, tworzą podziały powierzchni na mniejsze fragmenty lub też rozciągają się na tej powierzchni tak daleko, aż ich kontury zleją się z granicami obrazu lub obiektu. Każda z tych form, ujęta w wyrazisty, świetlisty sposób w jeden odcień kolorystyczny, wisi niczym znak tajemniczego, symbolicznego języka na tle ściany, unosi się swobodnie w przestrzeni lub spoczywa w morzu obiektów różnej wielkości na podłodze jak zaproszenie do zabawy. Gdy światło gaśnie, sytuacja ulega zmianie; wówczas świecą jedynie niektóre, fosforyzujące barwy, a pozostałe znikają w ciemności. (...). W pracach artysty złoto i srebro błyszczą nie tylko obok siebie, lecz w towarzystwie fosforyzującej czerwieni lub przebłyskującego jak czerń grafitu. Czasami, za sprawą barwnego zagruntowania, przybierają indywidualny odcień: pod bezbarwnym laserunkiem olejnym złoto na czerwonym tle sprawia wrażenie ciemniejszego i czerwonawego, a srebro na tle ochry uzyskuje złotawy połysk. Napotykamy odcienie metali w różnych niuansach – złoto jasno promieniejące lub w odcieniach czerwonawych aż do miedzianego; nieomalże białe, błyszczące srebro, połyskujące złotawo aż do odcienia antracytu. Dzieła te często zbudowane są z warstw barw i materii, które zawsze się uwidaczniają, nie tylko jako ledwo zauważalne, pochodzące z głębi przeczucie, lecz także wskutek ściągania naniesionych w międzyczasie szablonów lub sznurków, poprzez wytarcie lub przypadkowe, choć nie całkiem niezamierzone poobijanie. Powierzchnie są w zaplanowany sposób niedoskonałe, ukazują fakturę od pędzla, zacieki farby, ziarnistość podkładu, przewiercenia do warstw dolnych. Jednak właśnie wymienione cechy nadają im niepowtarzalny charakter. Usunięte szablony i sznurki pozostawiają pogrubione grzbiety o ostrych krawędziach, na których załamuje się światło. Fosforyzująca czerwień gruntu uwypukla błyszczące odcienie złota i srebra, połyskuje jednocześnie pod wierzchnią warstwą malarską i obok niej, wyziera z nawierconych otworków. Niekiedy naniesiona na odwrocie obrazu, zamocowanego na ścianie przy pomocy utrzymującego odstęp uchwytu – oświetla otaczającą powierzchnię ściany smukłym nimbem promieni. Kiedy pojawia się ultrafiolet, złoto i srebro znikają całkowicie w ciemności, zaczynają świecić barwy fosforyzujące. Marek Radke pracuje z przestrzenią i w niej nie tylko w zakresie malarstwa z nierównymi powierzchniami. Jego twórczość obejmuje również bryły: kule, otwarte w różne strony prostopadłościany, pręty, stożki, które – barwnie obramowane, częściowo ze sobą połączone i zestawione w całkowicie nowych, fantazyjnych formach – artysta inscenizuje na podłodze, przymocowuje na ścianach lub zawiesza w przestrzeni. Stosuje także podłoża malarskie o plastycznych fakturach z zapadniętymi fragmentami, na których barwna oprawa przyczynia się do powstania zajmującej gry światła i cienia. Zwłaszcza przy zastosowaniu grafitu, złota i srebra można uzyskać w tym przypadku interesujące efekty (...).
Dr Alexandra Sucrow
Marek Radke (ur. 11 lutego 1952 w Olsztynie) – artysta europejski zajmujący się malarstwem, instalacją i fotografią. W latach 1972-1978 studiował sztukę i pedagogikę na Uniwersytecie Gdańskim i Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1978-1983 pracował jako nauczyciel sztuki w trójmiejskich szkołach. W okresie stanu wojennego w Polsce (1981-1983) stworzył cykl obrazów figuratywnych, które krytycznie odzwierciedlały ówczesną sytuację polityczną. Po dwóch nielegalnych wystawach opuścił Polskę w grudniu 1983 roku. Początkowo wyemigrował do Finlandii, a następnie przeniósł się do Niemiec. Przez pierwsze sześć lat w Niemczech pracował w hucie stali w Paderborn. W tym czasie dużo malował i wystawiał. Powracając do swoich najwcześniejszych poczynań artystycznych, kiedy budował malarsko trójwymiarowe konstrukcje przestrzenne, maluje abstrakcyjne, geometrycznie kompozycje. Dlatego niektórzy krytycy klasyfikują jego prace jako należące do konstruktywizmu, z zastrzeżeniem, że jest to konstruktywizm swobodniejszy i mniej analityczny, lub widzą go następcą konstruktywizmu, lecz nie naśladowcą. W latach 1992-1994 studiował projektowanie graficzne i animację komputerową w Training Center (Siemens Nixdorf) we Frankfurcie nad Menem. Następnie do roku 2003 pracował dla Historisches Museum Hochstift Paderborn w Wewelsburgu jako grafik designer. Od 2000 roku, oprócz malarstwa, zajął się także formami przestrzennymi, instalacjami z obiektami oświetlanymi światłem UV. W 2011 roku powstały pierwsze rzeźby przestrzenne. Brał udział w licznych ponad 100 wystawach indywidualnych i ponad 250 grupowych, m.in. w: Austrii, Belgii, Brazylii, Czechach, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Japonii, Kanadzie, Niemczech, Łotwie, Polsce, Południowej Afryce, Rosji, Słowacji, Słowenii, Tunezji, USA, Węgrzech, Włoszech. Od 2009 roku posiada również obywatelstwo niemieckie.