Marek Kucharczyk – członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików (Okręg Lubelski). Biolog środowiskowy, nauczyciel akademicki, pracujący na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (profesor uczelni).
Wykorzystuje fotografię w badaniach naukowych jako główny materiał badawczy, w celach dokumentacyjnych i w pracy dydaktycznej. W latach lat 1980-2000 dorobek artystyczny obejmował przede wszystkim fotografię przyrody: roślin i krajobrazu. Lata dwutysięczne to poszukiwanie dróg wyrażania głębokich emocji, czy to poprzez wierny zapis rzeczywistości filtrowany przez osobisty punkt widzenia, czy też balansowanie między przedstawieniem a abstrakcją.
Autor 24 wystaw indywidualnych, m.in. „Faktury, struktury i myśli ulotne”, „Fragmenty większej całości”, „Powidoki”, „Repetycje”, „Wieloświaty”, „Zamyślniki i inne znaki przestankowe”, „Między bios a anthropos”, a także dwóch części „Rozważań nad istotą czasu”. Brał udział w ponad 20 wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i prywatnych.
Wieloświaty intymne
„Wieloświaty” to cykl prac, w którym rozważam przenikanie, przeplatanie, interferencję i inne formy wzajemnej relacji światów. Światów rozumianych szeroko - od skali kosmicznej po nasz wewnętrzny.
Świat ludzi składa się z odrębnych bytów – każdy z nas jest odrębnym światem wypełnionym instynktami, emocjami i myślami. Co za tym idzie, relacje międzyludzkie także można rozpatrywać jako przenikanie się światów.I wreszcie mój własny, introwertyczny świat. Nie otwieram go na oścież, ale uznałem, że warto spróbować nieco fotograficznie go odsłonić. Marek Kucharczyk
Marka Kucharczyka - Wieloświaty intymne
Wystawa Marka Kucharczyka „Wieloświaty intymne”, prezentowana w krakowskiej Galerii ZPAF, jest zaproszeniem do duchowej i intelektualnej podróży. To ekspozycja o wyjątkowej intensywności, która łączy w sobie kilka fundamentalnych kierunków refleksji autora nad złożonością ludzkiego istnienia, relacją człowieka z naturą oraz sposobami poznawania i interpretowania świata. W centrum tej wielowarstwowej narracji znajduje się przenikanie się dwóch sfer: przyrody – określanej jako bios – oraz świata człowieka – anthropos. To zderzenie i współistnienie dwóch porządków staje się punktem wyjścia do rozważań o kondycji współczesnego człowieka, jego miejscu w świecie oraz o czasie jako nieuchronnym i wszechobecnym czynniku przemiany. Danuta Węgiel